8 Мен Эвимнинъ янында ерлешеджегим ве ордуларгъа къаршы, кельген-кеткенлерге къаршы къаравуллыкъ этеджегим. Хорлагъан адамгъа бир даа кечмеге ёл бермейджегим, Озь козюмнен бунъа мукъайт оладжагъым.
Бельки РАББИ ашалангъанымны корип, шимди сёгюшлер ашагъаным ичюн манъа мерамет эйлер.
– Озюм ичюн, къулум Давут хатири ичюн Мен бу шеэрни къорчалайджагъым.
Ёшиянынъ куньлеринде, Мысыр падишасы олгъан фыравун Неко Ашшур падишасына къаршы Фират дерьясына чыкъты. Ёшия падиша онынъ къаршысына чыкъты, о исе Ёшияны Мегиддо еринде корип, оны ольдюрди.
Ехоякимнинъ куньлеринде Вавилон падишасы Невукъаднеццар онъа къаршы чыкъты, ве Ехояким онъа бойсунды. Учь йыл девамында онъа бойсунды, сонъ онъа къаршы котерильди.
Олар себепсиз мен ичюн гизли тузакъны азырлады, себепсиз джаным ичюн чукъурны къазды.
Олар ольмегендже азап чекмейлер, беденлери де сап-сагълам.
РАББИ деди ки: – Мысырда Меним халкъым чеккен зулумыны корьдим. Незаретчилерининъ япкъан ишлери ичюн къопаргъан къыяметини эшиттим. Халкъымнынъ гъам-къасеветлерини билем.
Иште, Манъа Исраиль огъулларынынъ къыямети келип етти. Мен мысырлылар оларны насыл хорлагъанларыны корьдим.
Апансыз белядан ве ярамайларгъа кельген къазадан къоркъма,
О куню Ехуда топрагъында бу тюркюни йырлайджакълар: Бизим шеэримиз къавий! Рабби бизни, дивар ве къале киби, къорчалай.
Ювасы устюнде учкъан къуш киби, Ордуларнынъ РАББИси Ерусалимни къорчалайджакъ, къоруйджакъ, аджыйджакъ ве къуртараджакъ.
РАББИ ойле япаджакъ ки, бутюн Сион дагъынынъ устюнде ве анда топлашкъанларнынъ устюнде куньдюзлери булут ве думан тураджакъ, геджелери исе парлакъ алевли атеш янаджакъ. Олар бутюн шуретли ерни къаплайджакъ
Котериль, эй, Сион, котериль! Къудретли ол! Эй, азиз шеэр Ерусалим! Дюльбер урбаларынъны кий! Эндиден сонъ сюннет этильмеген, арам олгъан ич кимсе къапуларынъдан кирмейджек!
Ашыкъмаздан чыкъаджакъсынъыз, къачмайып кетеджексинъиз, РАББИ огюнъизден кетеджек, Исраильнинъ Алласы артынъыздан сизни къорчалайджакъ.
Сенинъ догърулыгъынъ къавий оладжакъ, зорбалыкъ сенден узакълашаджакъ, ич бир шейден къоркъмайджакъсынъ, дешет де санъа якъынлашмайджакъ.
Топрагъынъда бир даа зорбалыкъ этмейджеклер, йыкъмайджакъ ве къырмайджакълар. Диварларынъа – «Къуртулыш», араба къапуларынъа – «Макътав» дейджексинъ.
Олар келеджек, Сионнынъ тёпесинде къуванчнен къычыраджакъ, РАББИнинъ къысметине: богъдайгъа, янъы шарапкъа, тазе зейтюн ягъына, къозуларгъа ве бузавларгъа къуванаджакълар. Джанлары сувгъа тойгъан багъчаларгъа ошайджакъ, бир даа хор олмайджакълар.
Мысыр топрагъыны урмакъ ичюн Вавилон падишасы Невукъаднеццарнынъ келюви акъкъында РАББИден Йирмея пейгъамберге бойле хабер кельди:
Мысыр акъкъында. Ёшиянынъ огълу Ехояким Ехудада дёртюнджи йыл падишалыкъ эткенде, Вавилоннынъ падишасы Невукъаднеццар Къаркемиш шеэри янында, Фират дерьясы янында Мысырнынъ падишасы Неконынъ ордусыны урып енъди. Неко фыравуннынъ ордусы акъкъында.
Олардан бир даа юзюмни сакъламайджагъым, лякин Рухумны Исраиль халкъына тёкеджегим, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Мен оларны озьлерининъ топрагъында ерлештиреджегим, ве бир даа Мен оларгъа берген топракътан оларны къуваламайджакълар, – дей РАББИ, сизинъ Алланъыз.
О куню, – дей РАББИ, – эр атны къутуртаджагъым, атлыны исе делиртеджегим. Ехуда халкъыны козьлеримнен бакъаджагъым, башкъа халкъларнынъ бутюн атларыны исе кёр этеджегим.
О куню РАББИ Ерусалимде яшагъанларны къорчалайджакъ. О куню араларында энъ зайыф олгъан сою Давут киби оладжакъ, Давутнынъ сою исе оглеринде Алла киби, РАББИнинъ Мелеги киби оладжакъ.
Адамлар шеэрде яшайджакъ, ве шеэр бир даа бутюнлей ёкъ этильмейджек. Ерусалим раат тураджакъ.
Агъызларындан къандан япылгъан ашларыны, тишлеринден арам ашларыны тартып аладжагъым. Сагъ къалгъанлар Алламызгъа бериледжек ве Ехудада сой киби оладжакъ. Экрон шеэри де евуслылар киби оладжакъ.
Мен Мысырда олгъан халкъымнынъ зулумыны корип, инъильтисини эшиттим ве оларны къуртармакъ ичюн коктен тюштим. Энди бар, Мен сени Мысыргъа ёллайджагъым, – деди.
О вакъытта коктен атеш ягъды ве оларны къырып ташлады.