6 Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Бу куньлерде къалгъан халкънынъ козюнде бу шей асыл олмайджакъ киби корюне, лякин Мен эр бир шейни япа билем, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
РАББИ ичюн къыйын ве япып оламайджакъ шей бармы? Келеджек йылы, кесильген куню Мен санъа келирим, ве о заман Сареде энди огълан бала олур, – деди.
Падиша везирнинъ къолуна таянып тургъанда, везир Алланынъ адамына джевапланып: – РАББИ бутюн кок къапуларыны ачса биле, ойле шей ола билирми? – деп сорады. Эль-Яса исе: – Сен буны озь козьлеринънен кореджексинъ, амма бир шей ашап оламайджакъсынъ, – деди.
Башлыкълар отурып, манъа къаршы анълаша, къулунъ исе низамнамелеринъни тюшюнип бакъа.
РАББИ-ТААЛЯ! Сен буюк кучюнънен, къудретинънен коклерни ве ер юзюни яраттынъ! Сенинъ къолунъдан кельмейджек бир шей ёкъ!
– Мен – РАББИм, бутюн тири джанларнынъ Алласыдырым! Меним къолумдан кельмейджек шей бармы?
Иса оларгъа дикъкъатнен бакъып: – Адамларнынъ имкяны ёкъ, лякин Алланынъ ярдымынен эр шей олмакъ мумкюн, – деди.
Мен санъа айткъаным озь вакътында оладжакъ. Амма меним сёзлериме инанмагъанынъ ичюн, сенинъ тилинъ тутуладжакъ, ве бу шейлер мейдангъа кельмегендже, лаф этмейджексинъ.
Алланынъ япып оламагъан иши ёкъ, – деди.
– Адамлар япып оламагъан шей Алланынъ ярдымынен олмакъ мумкюн, – деди Иса.