11 Шимди исе къалгъан бу халкъкъа, кечкен куньлерде киби, янашмайджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Сен оларгъа сынъыр къойдынъ, сувлар оны кене кечип кетмез, ерни кене къапламагъа сув ташкъыны къайтмаз.
Эфраимнинъ пахыллыгъы битеджек, Ехудагъа къаршы дженк эткенлер къырыладжакъ. Эфраим Ехуданы пахылламайджакъ, Ехуда Эфраимни хорламайджакъ.
О куню бойле дейджексинъ: – Я РАББИ! Санъа шукюрлер олсун! Сен манъа ачувлана эдинъ, амма ачувынъ ятышып, юрегимни алдынъ.
– Шимди эвельки заманны, бу куньгедже не олгъаныны акъылгъа кетиринъиз. РАББИнинъ Сарайында даа таш устюне таш къоюлмагъан вакъыт акъкъында тюшюнинъиз.
Анбарларынъызда аля даа ашлыкъ урлугъы къалдымы? Бугуньгедже не юзюм пытагъы, не инджир тереги, не нар тереги, не зейтюн тереги емиш бердилер. Амма бугуньден башлап, Мен сизлерге берекет береджегим.