1 Кене козьлеримни котерип бакътым ве мына, эки бакъыр дагъларнынъ арасындан чыкъкъан дёрт дженк арабасыны корьдим.
Сонъ Эль-Яса дува окъуп башлады ве: – Я РАББИ! Онынъ козьлерини ач, корьсюн, – деди. РАББИ хызметчининъ козьлерини ачты, ве о, Эль-Ясанынъ этрафындаки бутюн дагъ атешли атлар ве арабаларнен толу олгъаныны корьди.
Лякин О, сессиз къалса, Оны ким къабаатлап олур? Юзюни гизлесе, Оны ким корип олур? Эм халкъкъа, эм бир адамгъа бир олур,
Яш арсланлар къыйнала ве ач олалар; РАББИни къыдыргъанлар исе ич бир яхшы шейден эксик олмаз.
О, сенинъ акъикъатынъны, ярыкъ киби, парылдатыр, догърулыгъынъны, уйле ярыгъы киби, япар.
Адамларнынъ икмети, анълайышы, насиаты – РАББИнинъ огюнде бош шей.
Дюнья къурулгъанындан берли Мен – Аллам! Къолумдан кимсе къуртармаз; Мен эткенимни кимсе къайтарып оламаз.
Бакъынъыз, РАББИ атеште келир, Онынъ арабалары – боран кибидир. О, гъазапнен джезалайджакъ, алевли атешни ёллап, серт къычыраджакъ.
Бакъынъыз, душман, булут киби, котериле, дженк арабалары – боран кибидир, атлары къарталлардан чабик! Вай-вай-вай! Ёкъ оладжакъмыз!
Мен, Невукъаднеццар падиша, бойле тюшни корьдим. Сен исе, Белтешаццар, онынъ тарифини айт. Падишалыгъымдаки акъыллы адамлардан ич бир кимсе онынъ манасыны тарифлеп оламады. Сен исе айтып олурсынъ, чюнки сенде мукъаддес аллаларнынъ руху бар.
Бойнуз къырылды, ве къырылгъан бойнузнынъ ерине башкъа дёрт бойнуз чыкъты. Бу дёрт бойнуз – юнан халкътан чыкъаджакъ дёрт падишадыр, амма олар биринджи падиша къадар кучьлю олмайджакълар.
Козьлеримни кене котерип бакъкъанда, учкъан бир бургъу кягъыт корьдим.
– Булар – коклернинъ дёрт руху. Олар бутюн дюньянынъ Раббиси огюнде турды ве шимди чыкъаяталар, – деп джевап берди манъа Мелек.
Сен Озь къудретинънен ве ираденънен эвельден бельгилеген ишлернинъ эписини беджердилер.
Онда биз Алланынъ халкъы олдыкъ; эписини Озь истегинен беджерген Алла буны япмагъа эвельден къарар чыкъарды.
ве шу, Раббимиз Иса Месихте ерине кетирильген эбедий плангъа коре олды.
Йыкъылгъанны топракъ тозундан котересинъ, чулсузны чёплюк арасындан чыкъарасынъ, оларны мырзаларнынъ янында отуртасынъ, оларгъа шуретли тахтны мирас оларакъ бересинъ. Ернинъ темелини Сен, РАББИ, къойдынъ, онынъ устюнде дюньяны ерлештирдинъ.