6 – Бу недир? – деп сорадым мен. – Бу – бир ольчев савутыдыр, – деди. – Бу бутюн ер юзюндеки халкънынъ къабаатларыдыр.
Сизинъ теразенъиз, теразе ташларынъыз, ашлыкънынъ ольчюси эфа ве ичерликнинъ ольчюси хин догъру олсун. Мен – РАББИм, сизни Мысырдан чыкъаргъан Алланъыз.
Эй, фукъарелерни таптагъанлар, заваллыларны чекиштиргенлер, буны динъленъиз!
Сизлер айтасыз: – Янъы ай тездже кечсин! Биз ашлыгъымызны сатмагъа истеймиз! Раатлыкъ куню тездже кечсин! Богъдайымызны сатувгъа чыкъараджакъмыз, ольчюни уфакълаштыраджакъмыз, фиятыны арттыраджакъмыз, ялан ташларны къулланып алдатаджакъмыз.
Ёкъсулларны кумюшке сатын аладжакъмыз, фукъарелер ичюн бир чифт сандалет береджекмиз, богъдай ерине кепек сатаджакъмыз.
Ярамайларнынъ эвлери арам къазангъан байлыкъкъа толу, анда да пис яланджы теразелери.
Мен о куню путларгъа ибадет эткенлерни ве эфендисининъ эвини зорбалыкъкъа ве яланларгъа толдургъан адамларны джезалайджагъым.
Мына, къуршун къапагъы котерильди, ве анда, савутнынъ ортасында, бир къадын отура эди.