5 РАББИ даа бойле деди: «Мен Озюм онынъ чевре-четине атештен дивар оладжагъым. Онынъ ичинде Меним Намым янъгъырайджакъ».
О вакъыт агъызларымыз кулькю иле толып-таша, тиллеримиз исе къуванчнен къычыра эди. О заман халкълар: «РАББИ олар ичюн буюк ишлер япты», – деди.
Чокълары меним джаныма: «Алла оны къуртармаз», – дейлер. Сэла
О, бизге гузель топракъны сайлады, севген къулу Якъупнынъ гузеллигини бизге берди. Сэла
Олар бойле тюшюнелер: «Бизим эвлеримиз эбедийдир, яшагъан еримиз несильден несильге кечеджек». Олар яшагъан ерлерине озь адларыны берелер.
Эй, бутюн яратылгъан инсаниет, акъайларнынъ огъуллары, эм фукъаре, эм зенгин!
Сен яраткъан бутюн халкълар келип, Сенинъ алдынъда бель букеджеклер ве Адынъны шуретлейджеклер, я Рабби!
Эй, Сион халкъы, къуванчнен къычырынъыз! Аранъыздаки булунгъан Исраильнинъ Азизи буюктир!
Къоркъудан олар таянгъан аркъа-къая йыкъыладжакъ, байракъларны корип, башлыкъларынынъ отьлери патлайджакъ, – дей РАББИ. Онынъ атеши – Сион дагъында, оджагъы – Ерусалимде яна.
Сонъ халкъым аманлыкъ ерлеринде яшайджакъ, ич бир шейден къоркъмайджакъ, къасеветсиз ве раат оладжакъ.
Анда аджайип РАББИ бизнен оладжакъ, анда дерьялар ве кенъ каналлар ерлешеджек. Амма бир курекли къайыкъ, бир буюк геми анда кечалмайджакъ.
РАББИ ойле япаджакъ ки, бутюн Сион дагъынынъ устюнде ве анда топлашкъанларнынъ устюнде куньдюзлери булут ве думан тураджакъ, геджелери исе парлакъ алевли атеш янаджакъ. Олар бутюн шуретли ерни къаплайджакъ
Ольчю йипини андан Гъарев байырына догъру чекеджеклер ве Гоат ерине буруладжакълар.
Шунынъ ичюн, инсан огълу, пейгъамберлик эт ве Гоггъа бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – О вакъыт Меним халкъым Исраиль къоркъмайып, къасеветсиз яшайджакъ, сен исе ёлгъа чыкъаджакъсынъ.
Бойлеликнен, о, диварны эр дёрт тарафындан ольчеди. Диварнынъ эр бир тарафы 250 метр эди. Дивар азиз олгъанны азиз олмагъандан айырмакъ ичюн тура эди.
Адам куньдогъуш тарафына кетти, онынъ къолунда ольчю аркъаны бар эди. О, 500 метр ольчеди, сонъ мени сувдан кечирди. Сувлар тобукъларыма къадар етти.
Онынъ ичюн РАББИ бойле дей: Ерусалимге мераметнен къайтаджагъым. Анда Меним Эвим къуруладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Ерусалим гъайрыдан къуруладжакъ».
– Эй, Сион къызы, шенълен ве къуван! Мен келеджегим ве аранъызда яшайджагъым, – дей РАББИ.
– О куню чокъ халкълар РАББИге къошуладжакъ ве Меним халкъым оладжакъ. О заман Мен аранъызда яшайджагъым. О вакъыт сиз Ордуларнынъ РАББИси мени ёллагъаныны биледжексинъиз.
О заман РАББИ оларнынъ устюнде корюнеджек, Онынъ окъу, йылдырым киби, ураджакъ. РАББИ-Тааля бору чаладжакъ ве дженюп буранларында адымлайджакъ.
Мен Эвимнинъ янында ерлешеджегим ве ордуларгъа къаршы, кельген-кеткенлерге къаршы къаравуллыкъ этеджегим. Хорлагъан адамгъа бир даа кечмеге ёл бермейджегим, Озь козюмнен бунъа мукъайт оладжагъым.
О – башкъа миллетлерни ярыкълатаджакъ Нурдыр, Сенинъ Исраиль халкъынънынъ шуретидир.
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.