13 О куню РАББИ адамларгъа буюк къалабалыкъ ёллайджакъ. Эр кес янында олгъан адамны къолундан тутаджакъ, башкъа адамгъа къаршы къол котереджек.
Бутюн Меним дагъларымда Гоггъа къаршы кетмеге къылычлы аскерлерни чагъыраджагъым, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Эр бир кишининъ къылычы къардашына къаршы чыкъаджакъ.
Бу ерде яшагъанларны башкъа аджымайджагъым, – дей РАББИ. – Мына, Мен эр кесни якъын адамнынъ ве падишанынъ къолуна береджегим. Олар мемлекетни хорлайджакъ, Мен исе оларны оларнынъ къолундан къуртармайджагъым.
О куню, – дей РАББИ, – эр атны къутуртаджагъым, атлыны исе делиртеджегим. Ехуда халкъыны козьлеримнен бакъаджагъым, башкъа халкъларнынъ бутюн атларыны исе кёр этеджегим.
Ехуданынъ озю Ерусалимде дженк этеджек. Этрафтаки бутюн халкъларнынъ байлыгъы: чокътан-чокъ алтын, кумюш ве урба – топланаджакъ.
Учь юз аскер борулар чалгъанда, РАББИ ойле япты ки, ордудаки кишилер силяларыны бир-бирлерине къаршы догъурттылар. Оларнынъ ордусы Церера тарафкъа тап Бет-Шиттагъа къадар къачып барды. Озен янына, Таббат янындаки Авел-Мехолагъа къадар къачып кеттилер.