2 – Мына, Мен Ерусалимни бутюн этрафтаки халкъларны тепретеджек къаде япаджагъым. Ерусалимни алкъагъа аладжакъ вакъытта, Ехуда да шунынъ ичюн титрейджек.
Сен къоркъунчлысынъ, гъазабынъ кельгенде, къаршынъда ким тура билир?
Эй, Ерусалим! Котериль, котериль, тур аякъкъа! РАББИ санъа Озь къолунен къадени берди, къаде Онынъ ачувына толу эди. Сен къадеден ичтинъ ве аякъларынъда турып оламадынъ.
РАББИ, Исраильнинъ Алласы манъа бойле деди: – Элимден хышым шарабына толу савутны ал да, Мен сени ёллайджакъ эписи халкъларгъа ичир.
Мен РАББИнинъ элинден савутны алып, РАББИ мени ёллагъан эписи халкъларны ичирдим.
РАББИ бойле дей: – Гъазабыма толу къадеден къабаатсызлар биле ичеджеклер. Сен исе джезадан къачынаджакъсынъмы? Ёкъ! Джезасыз къалмайджакъсынъ! Гъазабыма толу къадеден мытлакъа ичеджексинъ!
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Вавилон РАББИнинъ элинде алтын савут киби эди; о, бутюн ер юзюни сархошлатты. Халкълар ондан шарап ичип, акъылындан айырылдылар.
«Не ичюн отурамыз? Азырланынъыз, къавийлештирильген шеэрлерге барайыкъ да, анда гъайып олайыкъ. РАББИ, бизим Алламыз, бизни гъайып олмагъа тайинледи, бизге зеэрли сувны ичиртти; Онъа къаршы гуна ишледик.
Урьмет ерине утанч аладжакъсынъ. Энди сен де ич, озь сюннет этильмеген аврет ерлеринъни корьсет. РАББИнинъ онъ къолундаки гъазап къадеси санъа якъынлашаджакъ, масхаралыкъ сенинъ урьметинъни къаплайджакъ.
Ехуданынъ озю Ерусалимде дженк этеджек. Этрафтаки бутюн халкъларнынъ байлыгъы: чокътан-чокъ алтын, кумюш ве урба – топланаджакъ.
Ерусалимге къаршы дженк этмеге бутюн халкъларны топлайджагъым. Шеэр запт этиледжек, эвлер таланаджакъ, къадынларнынъ намусына токъунаджакълар. Шеэрде яшагъанларнынъ ярысы сюргюнликке кетеджек, къалгъанлары исе шеэрде къаладжакъ, оларны ольдюрмейджеклер.
онынъ башына Алланынъ гъазабы тюшеджек, о, сув къошулмагъан шарапны ичкен адам онынъ бутюн кучюни дуйгъан киби, Алла гъазабынынъ бутюн кучюни дуяджакъ. Ондан гъайры, о, атеш ве кукюрт ичине атыладжакъ ве азиз мелеклернен Къозунынъ алдында азап чекеджек.
Буюк шеэр учь къысымгъа болюнди. Миллетлернинъ шеэрлери ёкъ этильди. Алла буюк Вавилон шеэрини унутмагъан; О, онынъ башына Озь дешетли гъазабыны, шарапкъа толу къадесини киби, тёкти.
Вавилон сизге насыл япкъан олса, сиз де онъа ойле япынъыз! Япкъан ишлерине коре онъа эки кере зияде къайтарынъыз! О, озь къадесинде сизге шарап азырлады, сизлер исе онъа айны шу къадеде эки кере чокъ шарап азырланъыз!