15 РАББИ манъа бойле деди: – Кене акъылсыз чобаннынъ алетлерини къолунъа ал.
– Отлагъымнынъ къойларыны дагъыткъан ве ёкъ эткен чобанларгъа беля! – дей РАББИ.
Пейгъамберлеринъ санъа ялан ве бош хабер эттилер; къабаатларынъны косьтермедилер, сюргюнликтен къорчаламадылар; санъа бош яланлар айтып, сени ёлдан урдылар.
– РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Ич бир шей корьмеген, амма озь рухларына инангъан акъылсыз пейгъамберлерге беля олсун!»
РАББИ манъа шойле деди:
Къойларны ташлагъан ярамай чобаннынъ башына беля! Къылыч онынъ къолуны ве онъ козюни урсун! Къолу бутюнлей къуруйджакъ, онъ козю кёр оладжакъ.
Оларны къалдырынъыз! Олар – сокъурларнынъ кёр етекчилеридир. Эгер сокъур сокъурны етеклеп юрсе, олар экиси де чукъургъа тюшип кетерлер, – деди.
Кёр акъылсызлар! Къайсы бири къыйметлидже: Сарайнынъ алтынымы, я да алтынны азиз япкъан Сарайнынъ озюми?
Акъылсызлар! Эм тышыны, эм ичини бир Яратыджы яратмадымы?