Куньлернинъ биринде Гилад топрагъындаки Тишбе шеэринден олгъан Ильяс Ахавгъа: – Исраиль Алласы олгъан РАББИнинъ огюнде турып, ант этем: эгер мен буюрмасам, бу йылларда не чыкъ тюшеджек, не де ягъмур ягъаджакъ, – деди.
Оны бакъымсыз къалдырып, кетеджегим; не пыталаджакъ, не чапаланаджакъ. Тикенлер ве кийик отлар оны басып аладжакъ; ягъмур булутларына онъа сув бермемеге буюраджагъым.
Халкъларнынъ бош путлары ягъмур ягъдыралармы? Кок озю-озюнден ягъмур ягъдырамы? Сен – РАББИсинъ, бизим Алламызсынъ! Биз Санъа ишанамыз, тек Сен бутюн буларны япасынъ!
– Мен оракъ вакътындан учь ай эвель ягъмур ягъдырмадым. Бир шеэрге Мен ягъмур ягъдырдым, башкъа шеэрге исе ягъдырмадым. Бир топракъ пайы ягъмургъа тойды, башкъа пай исе ягъмурны корьмейип къуруды.
Якъупнынъ сагъ къалгъан огъуллары бир чокъ халкъларнынъ арасында РАББИ ёллагъан чыкъ киби, отларгъа ягъгъан ягъмур киби оладжакъ. Олар ич бир адамгъа таянмаз, ич кимсени беклемез.