Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Зекерья 1:4 - Мукъаддес Китап

4 – Деделеринъиз киби олманъыз! Эвельки пейгъамберлер оларгъа бойле айта эдилер: «Ордуларнынъ РАББИси сизлерге: “Яман ёлларынъыздан ве яман ишлеринъизден вазгечинъиз”, – дей». Лякин олар динълемедилер ве Манъа къулакъ асмадылар, – дей РАББИ.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Зекерья 1:4
55 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Хаберджилер падишанынъ ве онынъ башлыкъларынынъ мектюплерини бутюн Исраиль ве Ехуда топракъларына алып кеттилер ве, падишанынъ буюргъанына коре, бойле дей эдилер: – Эй, Исраиль огъуллары! Ибраим, Исхакъ ве Исраильнинъ Алласына РАББИге къайтынъыз. Сонъ О да, Ашшур падишаларынынъ къолундан сагъ къалгъанларынъызгъа къайтар.


Бабаларынъыз ве агъа-къардашларынъыз киби олманъыз. Олар, бабаларынынъ Алласы РАББИнинъ огюнде имансыз олдылар, ве О, корьгенинъиз киби, оларны олюмге берди.


– Барынъыз, тапылгъан китапта язылгъан сёзлер акъкъында меним ичюн, Исраильде ве Ехудада къалгъан халкъ ичюн РАББИден соранъыз. РАББИнинъ бизге тюшкен ачувы пек буюк, чюнки бабаларымыз РАББИнинъ сёзлерини беджермедилер, бу китапта эписи язылгъанларны япмадылар!


Бабаларымызнынъ заманындан берли бугуньгедже буюк къабаатларымыз ичинде яшаймыз. Япкъан гуналарымыз ичюн озюмиз де, падишаларымыз да, руханийлеримиз де башкъа мемлекетлернинъ падишаларына берильдик; бизни къылычнен ольдюрдилер, эсир алдылар, чайпадылар, масхара эттилер, бугунь де бу алда оламыз.


Амма бизим баба-деделеримиз къопай олдылар, боюнларыны эгмедилер, Сенинъ эмирлеринъни динълемедилер,


Лякин олар инатланды ве Санъа къаршы баш котерди, Сенинъ Къанунынъны четке ташладылар, Санъа къайтмагъа чагъыргъан пейгъамберлеринъни ольдюрдилер ве акъаретлеген шейлер айттылар.


Сен чокъ йыл оларнен сабырлы олдынъ, Озь Рухунънен, пейгъамберлеринъ ярдымынен оларны тенбиелединъ, амма олар динълемедилер. Сонъра Сен оларны ябанджы халкъларнынъ къолуна бердинъ.


Бабаларымызнынъ гуналарыны бизге хатырлатма, якъында шефкъатынъ бизим тарафымызгъа айлансын, чюнки биз пек зайыфлаштыкъ.


Эй, Исраиль огъуллары! о къадар инатлыкънен юзюнъизни чевирген РАББИнъизге къайтынъыз!


Бойледже, Ехуда акъайларына ве Ерусалимде яшагъанларгъа РАББИнинъ сёзлерини бильдир: «Мына, Мен сизге къаршы бир яманлыкъ япмагъа азырланам. Онынъ ичюн эр биринъиз яман ёлунъыздан къайтынъыз, ёлларынъызны ве ишлеринъизни тюзетинъиз».


Меним ниетлеримни бильселер, сёзлеримни халкъыма бильдирир эдилер, оларны яман ёлларындан ве яман ишлеринден къайтарыр эдилер.


Онынъ ичюн Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Меним сёзлеримни динълемегенинъиз ичюн,


сизге ёллагъан къулларым-пейгъамберлернинъ сёзлерине къулакъ асмасанъыз (Мен оларны сизге къайта-къайта ёллайым, сиз исе оларны динълемейсинъиз),


– Кет, бу сёзлерни шимальге илян эт. Айт ки: Эй, имансыз Исраиль! Арткъа къайт, – дей РАББИ. – Энди башынъа гъазабымны тюшюрмейджегим. Мен мераметлидирим, – дей РАББИ. – Ачувым эбедий олмаз.


– Арткъа къайтынъыз, эй, ёлдан урулгъан балалар! – дей РАББИ. – Мен сизинъ эфендинъиз олдым. Шеэрлеринъизден бирер адам, къабилелеринъизден экишер адам алып, Сионгъа кетиреджегим,


Дефаларджа сизлерге къулларым пейгъамберлерни ёлладым, къайтарып-къайтарып ёлладым ве: «Эр биринъиз яман ёлунъыздан къайтынъыз, ишлеринъизни яхшы этинъиз, башкъа аллаларнынъ артындан юрменъиз, оларгъа хызмет этменъиз, Мен сизге ве баба-деделеринъизге берген топракъта яшанъыз», – дедим. Сизлер исе къулакъ асмадынъыз, айткъанларымны динълемединъиз.


– Эй, Исраиль, сен къайткъанда, Манъа къайтаджакъсынъ, – дей РАББИ. – Юзюмнинъ огюнден джиренч шейлерни узакълаштыргъанда, бир даа манасыз долашмайджакъсынъ;


– РАББИнинъ Адындан бизге айткъан сёзлеринъни динълемейджекмиз.


Шунынъ ичюн Исраиль халкъына айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Тёвбе этинъиз! Путлардан вазгечинъиз, пис арамлыкъларынъыздан юзьлеринъизни чевиринъиз!


Оларнынъ балаларына сахрада шойле дедим: «Деделеринъизнинъ низамнамелерине коре яшаманъыз, оларнынъ къарарларыны беджерменъиз, оларнынъ путларынен озьлеринъизни арамламанъыз.


Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»


ким боразан сесини эшитип де, сакъынмаса ве къылычнен адамлар келип, оны ольдюрсе, шу адам олюминде озю къабаатлы.


Къулларынъ пейгъамберлер Сенинъ Адынъдан падишаларымызгъа, башлыкъларымызгъа, деделеримизге, мемлекеттеки бутюн халкъкъа айткъан олса да, биз оларны динълемедик.


Аллагъа къаршы чыкъкъаны ичюн, Самарие шеэри джезаланаджакъ. Анда яшагъанлар къылычтан оледжек, къучакъ балалары парчаланаджакъ, юклю къадынларынынъ къурсакълары ярыладжакъ.


Лякин адалет, сув киби, акъсын, акъикъат да, къурумайджакъ озен киби, олсун.


«Эй, пейгъамберлер! Пейгъамберлик япманъыз, бойле шейлерни айтманъыз! Биз масхара олмамыз!


Халкъкъа бойле айт: Бу – Ордулар РАББИсининъ сёзлери. – Манъа къайтынъыз, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Мен де сизге къайтарым, – дей Ордуларнынъ РАББИси.


Ерусалимнинъ сакинлери раат ве тынч яшагъан вакъытта, этрафтаки шеэрлеринде, Негевде ве гъарпта яткъан дагъ этеклеринде адамлар яшагъан вакъытта, РАББИ эвельки пейгъамберлернинъ ярдымынен айны шу сёзлерни айта эди».


Башта Дамаскта, сонъ Ерусалимде ве бутюн Еудие топракъларында яшагъанларны, сонъ башкъа ерлердеки миллетлерни тёвбе эттирип, Аллагъа къайтмагъа ве тёвбеге ярашкъан ишлерни беджермеге чагъыра эдим.


Бунынънен, гуналарынъыз багъышланмасы ичюн тёвбе этинъиз ве Алланынъ ёлуна къайтынъыз.


Сизлер билесинъиз ки, бабаларынъыз сизге берген бош яшайышынъыздан не бозуладжакъ алтынгъа, не кумюшке сатын алындынъыз,


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ