1 Эй, бутюн дюнья, РАББИге къуванчнен къычырынъыз!
О, бутюн халкънен берабер Алланынъ Адыны, Ордулар Раббисининъ Адыны ташыгъан Сандыкъны – Керувларнынъ Устюнде Отургъан РАББИнинъ Сандыгъыны Баале-Ехудадан алмагъа чыкъты.
Бутюн ер юзю, Онынъ алдында титре! Дюнья къатты тура, о, къыбырдамаз асла!
РАББИден къоркъмакъ – темиз ве эбедийдир, РАББИнинъ къарарлары керчек ве бутюнлей догърудыр.
«Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хаггиттит. Асафнынъ зебуры.
Бизге кучь берген Аллагъа къуванчнен йырланъыз! Якъупнынъ Алласына севинчнен къычырынъыз!
«Барайыкъ да, оларны халкълар сырасындан ёкъ этейик, Исраильнинъ ады башкъа хатырланмасын!» – дедилер.
Я РАББИ, очь алыджы Алла! Очь алыджы Алла, Озь нурунъда корюн!
Эй, РАББИни севгенлер, яманлыкътан нефретленинъиз! Озь азизлерининъ джаныны О, сакълай, ярамайларнынъ къолундан оларны къуртара.
Я РАББИ, бутюн ер юзюнинъ энъ Юджеси Сенсинъ, бутюн аллаларнынъ устюнден Сен юкъарысынъ!
РАББИге янъы бир йыр айтынъыз, чюнки О, аджайип шейлер япты! Озюнинъ онъ къолу, мукъаддес къудрети Онъа гъалебе кетирди!
Эй, бутюн ер юзю, РАББИге къуванчнен сесинъизни юксельтинъиз, севинчнен багъырынъыз ве чалгъы чалынъыз!
Анда Мен сеннен корюшеджегим ве Шаатлыкъ Сандыгъынынъ устюнде олгъан эки Керувнынъ арасындан, Мерамет Ерининъ устюнден, исраиллилер ичюн эписи эмирлеримни санъа айтаджагъым.
РАББИ оларнынъ акъылларыны ойнатты, олар, сархош озь къускъагъында насыл тапталса, айны Мысырны да бутюн ишлеринде ёлдан урдылар.
Дагъларгъа бакътым, иште, тепренелер, бутюн байырлар къалтырайлар.
Йыкъылгъанларынынъ гудюрдисинден ер сарсыладжакъ, ярдымгъа чагъыргъанларнынъ сеслери тап Къызыл денъизге къадар эшитиледжек.
Менден къоркъмакъ керексинъиз, Меним огюме къалтырамакъ меджбурсынъыз. Денъизге эбедий сынъыр оларакъ, къумны къойдым, денъиз сынъырыны кечалмаз. Далгъалары огге ынтылсалар да, кечип оламаз, гудюрдеселер де, сынъырдан чыкъып оламаз.
Вавилон йыкъылувынынъ гудюрдисинден ер сарсыладжакъ, ярдымгъа къычырувларнынъ сеслери халкъларнынъ арасында эшитиледжек.
Сес манъа: – Инсан огълу! Меним тахтым, аякъларым баскъан ерим мындадыр. Исраиль халкъынен эбедиен яшайджакъ ерим будыр. Исраиль халкъы бир даа Меним мукъаддес Адымны арам этмейджек, не олар, не падишалары путларнен ороспулыкъ этмейджек, ольген падишаларына тёпелерде къурбан кетирмейджек.
– Мырза бир адам тахткъа минмек ве сонъ къайтмакъ ичюн узакъ мемлекетке бараджакъ ола.
Мемлекетининъ халкъы исе мырзадан нефретлене экен. Олар онынъ артындан эльчилерни ёллап: «Бу адам бизге падиша олгъаныны истемеймиз», – деп илян этелер.
Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», – дей.
Шунынъ ичюн, меним севимлилерим, сиз эр вакъыт меним сёзюмни динълегенинъиз киби, тек мен алдынъызда олгъанымда дегиль, амма шимди де, мен сизнен олмагъанымда, энди даа чокъ къоркъунен ве титревнен сизинъ къуртулышынъызны къазанынъыз.
ве бойле дедилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Санъа бинъ шукюрлер олсун! Сен эвельден олгъансынъ ве шимди де барсынъ. Сен буюк къудретинъден файдаланып, Падиша олдынъ.
Сонъ буюк бир беяз тахтны ве Тахтта Отургъанны корьдим. Онынъ огюнден ер ве кок ёкъ олды ве бир даа пейда олмады.
Кок ярылды ве, бурулгъан кягъыт киби, бурулды. Эр бир дагъ ве ада озь еринден кочьти.
