9 Я РАББИ, бутюн ер юзюнинъ энъ Юджеси Сенсинъ, бутюн аллаларнынъ устюнден Сен юкъарысынъ!
Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны кетирип битирмегендже, бутюн джемаат ибадет эте, йырджылар йырлай, боразанлар чалына эди.
Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны кетирип битирген сонъ, падиша ве онен олгъанларнынъ эписи тиз чёктилер ве ергедже эгильдилер.
Сонъ Хизкия падиша ве башлыкълар левийлилерге РАББИни Давутнынъ ве гизли шейлерни бильген Асафнынъ сёзлеринен макътамагъа буюрды. Олар да къуванчнен РАББИни макътадылар ве тиз чёкип, ергедже эгильдилер.
Бабаларымызнынъ Алласына РАББИге шукюрлер олсун! О, падишанынъ юрегине Ерусалимдеки РАББИнинъ Сарайыны безетмек истегини къойды.
РАББИнинъ ишлери – шанлы-шуретлидир, Онынъ адалети – эбедийдир.
Эй, джаным, раатлыкъ ерине бир даа къайт, чюнки РАББИ санъа эйилик япты!
Сени юксельтирим, я РАББИ, чюнки Сен мени аякъкъа турсаттынъ, душманларыма меним устюмден тантана этмеге ёл бермединъ.
РАББИнинъ Мелеги РАББИден къоркъкъанларны къорчалай ве оларны къуртара.
«Алланынъ къудрети денъишкени – бу меним дердим», – дедим.
Геджелери йырларымны хатырлап, юрегимнен субетлештим, рухум исе менден сорады:
Эй, бутюн дюнья, РАББИге къуванчнен къычырынъыз!
Паалы ильванларынен олар гъурурландылар, олардан пис джиренч путларны яптылар. Шунынъ ичюн Мен ильванларыны олар ичюн арам япаджагъым.
Падиша Акъ денъизнинъ ве гузель азиз дагънынъ арасында озь буюк чадырларыны къураджакъ. Лякин онынъ сонъу келеджек, ве онъа кимсе ярдым этмейджек.