Я РАББИ, бизни бутюнлей терк эткен олсанъ да, бизге къарардан зияде ачувлангъан олсанъ да, эвель куньлеримизни къайтар, бизни Озюнъе чевир, ве биз къайтармыз.
Къызгъын ачувыма коре япмайджагъым, бир даа Эфраимни къырып ташламайджагъым. Мен – Аллам, Мен инсан дегилим. Сизинъ аранъызда Мен – Мукъаддес Аллам. Ачувланып, Мен шеэрге кирмейджегим.
Акъаннынъ устюне атып буюк таш обасыны обаладылар. Оба бу куньге къадар сакъланып къалды. Бундан сонъ РАББИнинъ гъазабы ятышты. О ер бу куньге къадар Акъор вадийи деп адлана.