4 Сенинъ къурбан ерлеринъ янында къушчыкъ биле озюне ер ве къарылгъач балалары ичюн юва тапа, Ордуларнынъ РАББИси, меним Падишам ве Аллам!
О, къардашларынынъ огюнде ве Самарие аскерлерининъ огюнде: – Бу заваллы ехудалылар не япалар я? Оларгъа разылыкъ берилирми? Олар къурбан чаларлармы? Бир куньде битирирлерми? Шу куль обалары арасындан якъылгъан ташларны джанландырырлармы? – дей эди.
Тек Алла – Суд Этиджидир, бирини алчакълата, башкъасыны юксельте.
Айдынъыз, оларнен япаджакъ ишимизни акъылнен япайыкъ. Ёкъса, олар даа чокълашырлар ве, дженк башласа, олар бизим душманларымызгъа къошулыр, бизге къаршы дженк этер ве топрагъымыздан чыкъып кетерлер, – деди.
О бир дюнья – тири алда адамларны, мезар – бутюн алда онъа тюшкенлерни киби, бойле де биз оларны тири ютармыз.
Юваш бир къозу киби олып, союлмагъа алып кетирильген эдим ве оны бильмедим. Манъа къаршы къара ниетлендилер, манъа бойле дей эдилер: – Гуллеп тургъан терекни гъайып этермиз, оны тирилернинъ арасындан ёкъ этейик, ады биле анъылмасын.
– Бу низамнамелер денъишильмегени киби, Исраиль халкъы да Меним халкъым эбедиен оладжакъ, – дей РАББИ.
Энди моавлыларнынъ шурети ёкъ олды; Хешбон шеэринде: «Айдынъыз, оларны халкълар арасындан ёкъ этейик», – деп, оларгъа къаршы яманлыкъ япмагъа тюшюнелер. Сен де, Мадмен шеэри, гъайып оладжакъсынъ! Къылыч артынъдан келе!
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – О куню акълынъа яман тюшюнджелер келеджек, ве сен ярамай ишлер япмагъа ниетленеджексинъ.
О, Юдже Аллагъа къаршы сёзлер айтаджакъ, Онынъ азизлерини чокъ вакъыт хорлайджакъ. Бундан гъайры, о, оларнынъ байрам куньлерини ве къануныны биле ёкъ этмеге истейджек. Азизлер учь бучукъ йыл девамында онынъ къолунда оладжакълар.
Лякин халкъ арасында бу лаф даа чокъ даркъалмамасы ичюн, оларны къоркъузармыз, бу ад акъкъында башкъа ич кимсеге айтмасынлар, – дедилер.
Сонъ олар Ехошуа ве Исраильге къаршы берабер дженк этмек ичюн бирлештилер.