1 Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хаггиттит. Асафнынъ зебуры.
Шеэрни ярыкълатмакъ ичюн не кунеш, не ай керек; оны Алланынъ Шурети ярыкълатаджакъ; шеэрге Къозу нур сачаджакъ.
Мына, О, къаяны урды, сувлар чыкъты, ирмакълар акъып башлады. «Озь халкъына отьмек де бере билирми, этни де азырлап олурмы?»
Давут Бат-Шеванен яткъан сонъ, Натан пейгъамбер онынъ алдына кельген сонъ, Давут бу дуваны окъуды.
Эй, бутюн дюнья, РАББИге къуванчнен къычырынъыз!
Сиз ёлуны джойгъан къойларгъа ошай эдинъиз, энди исе джанларынъызнынъ Чобанына ве Бакъыджысына къайтып кельдинъиз.
Къойларымны бакъмакъ ичюн Мен оларгъа тек бир чобанны, къулум Давутны къояджагъым. О, къойларымны бакъаджакъ ве оларнынъ чобаны оладжакътыр.
О, бутюн халкънен берабер Алланынъ Адыны, Ордулар Раббисининъ Адыны ташыгъан Сандыкъны – Керувларнынъ Устюнде Отургъан РАББИнинъ Сандыгъыны Баале-Ехудадан алмагъа чыкъты.
Аскерлер Шилогъа адамлар йибердилер ве андан Керувлар Устюнде Отургъан РАББИнинъ, Ордулар Алласынынъ Васиет Сандыгъыны кетирдилер. Элийнинъ эки огълу Пинехас ве Хофний де Алла Сандыгъынынъ янында эдилер.
Эбедий васиетнинъ къанына бакъып, къойларынынъ буюк Чобаны, Раббимиз Исаны олюлерден тирильткен, тынчлыкъ-аманлыкъ берген Алла,
РАББИнинъ Шурети Керувларнынъ устюнден котерилип, Эвнинъ босагъасына кечти. Булут Эвни толдурды, ве азбарда РАББИнинъ Шурети парылдап башлады.
О вакъыт Онынъ халкъы эски заманны, Мусанынъ куньлерини хатырлады. – Къойларынынъ чобанларынен берабер оларны денъизден кечирген не ерде? Мусанынъ юрегине Мукъаддес Рухуны ерлештирген,
– Тур, парылда, ярыгъынъ кельди, РАББИнинъ Шурети устюнъден догъды.
«Онынъ елькесиндеки юкни енгиллештирдим, къоллары сепетлерден къуртулды.
Чалгъы ачынъыз, даре урунъыз, татлы сесли сантыр ве арфаны чалынъыз!
О вакъытта, Баш Чобан коктен пейда олгъанда, сизлер эбедий шурет таджыны аладжакъсынъыз.
Мен яхшы чобаным. Мен Озь къойларымны билем, олар исе Мени билелер.
Шимди, Алламыз, къулунънынъ дувасыны ве ялваргъаныны эшит! Я Рабби, Озюнъни тюшюнип, айдын юзюнъни бозулгъан Азиз Еринъе чевир.
Мына, Исраиль Алласынынъ Шурети куньдогъуш тарафындан келеята эди. Онынъ сеси къудретли сувларнынъ гурюльтиси киби эди, ер юзю исе Онынъ Шуретинен ярыкъланды.
Бу айванларнынъ корюниши алевленип янгъан комюр киби парылдай эди, янгъан атеш диреклери киби эди. Оларнынъ арасында токътамай атеш бирисинден башкъасына кече эди. Атеш козь къамаштырыджы ярыкъ эди, ве андан йылдырым ялкъылдай эди.
Чобан айванларны бакъкъаны киби, о, адамларны бакъаджакъ: къозуларны къолунен топлайджакъ, оларны багърына басаджакъ, ана-къойларны зорламайып алып кетеджек.
Айдынъыз, келейик, РАББИге юксек сеснен йырлайыкъ! Бизим Къуртарыджы Къаямызны алгъышлап къычырайыкъ!
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры. Хатырлав ичюн.
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ зебуры.
Баш чалгъыджы ичюн. «Йонат элем рехоким» авасында. Давутнынъ миктамы. Фелестинлилер Давутны Гъат шеэринде туткъан вакъытта язылгъан йыр.
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъуллары ичюн. Аль-аламот. Йыр.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-ханнехилот. Давутнынъ зебуры.
Озюнъ яраткъан шейлеринъни хорлагъанынъ ве ред эткенинъ, ярамазларнынъ ниетлеринен разы олгъанынъ Сен ичюн яхшымы?
Хизкия РАББИнинъ огюнде дувалар окъуп: – Я РАББИ, Керувларнынъ устюнде отургъан Исраильнинъ Алласы! Бутюн ер падишалыкъларынынъ Алласы – бирден-бир Сенсинъ. Сен ернен коклерни яраттынъ.
шай деди: – РАББИ Синайдан кельди, Сеир дагъларында ачылды, Паран дагълы топрагъындан нурнен пейда олды, азизлернинъ ордуларынен кельди, онъ къолунда Къанун атеши бар эди.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
