6 Мен эски куньлерни, кечкен девирлерни тюшюндим.
Амма арамлылар исраиллилерден къачтылар. Давут арамлыларнынъ 700 араба ве 40 000 атлыларыны ёкъ этти, орду башы Шовакъны да урды, ве о шу ерде ольди.
Шу геджеси Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба турып, бутюн аскерлер олип-серилип яткъанларыны корьди.
Бундан сонъ РАББИ бир мелекни йиберди. О, Ашшур падишасынынъ ордусында эр бир джесюр аскерни, башлыкъны ве реберни ёкъ этти. Ашшур падишасы масхара олып, озь мемлекетине къайтып кетти. О, озь алласынынъ ибадетханесине киргенде, онынъ балалары оны анда къылычнен ольдюрдилер.
О – Алламыз олгъан РАББИдир, бутюн ер юзюнде Онынъ падишалыгъы кече.
Агъзымдан чыкъкъан сёзлернен, юрегимден кечкен тюшюнджелернен разы ол, я РАББИ! Сен – меним таянгъан Къаям ве Къуртарыджымсынъ!
РАББИден нефрет эткенлер Онъа боюн эгер эдилер, оларнынъ вакътына сонъ олмаз эди!
РАББИге йырлайым, О, юксек котерильгендир! О, атны ве устюндеки атлыны денъизге ташлады.
Сен нефесинънен уфюрдинъ, ве оларны денъиз къаплады, олар терен сувлар ичине къуршун дайын далдылар.
Мерьем оларнынъ оглеринде йырлады: РАББИге йырланъыз, О, юксек котерильгендир, атны ве устюндеки атлыны денъизге ташлады!
Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба тургъанда, бутюн аскерлер олип-серилип ята эди.
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Меним софрамда атларны ве арабаджыларны, чешит тюрлю къудретли аскерлерни ве арбийлерни ашап тояджакъсынъыз, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Онынъ гъазабы огюнде ким турып олур? Гъазабынынъ алевине ким даянып олур? Онынъ гъазабы, атеш киби, джайрай, Онынъ огюнде къаялар йыкъыла.
– Мен санъа къаршы чыкътым, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Дженк арабаларынъны якъаджагъым, арслан балаларынъ къылычнен ольдюриледжек. Энди сен ер юзюнде авгъа чыкъмайджакъсынъ, эльчилеринънинъ сеси башкъа эшитильмейджек.
Эй, Ашшур падишасы! Сенинъ ёлбашчыларынъ юкълай, мырзаларынъ раатлана, халкъынъ дагъларда дагъылды, оны топлайджакъ киши ёкъ.
О куню, – дей РАББИ, – эр атны къутуртаджагъым, атлыны исе делиртеджегим. Ехуда халкъыны козьлеримнен бакъаджагъым, башкъа халкъларнынъ бутюн атларыны исе кёр этеджегим.
Сонъ Давут Шаулнынъ башы уджундаки мызракъ ве сув гугюмини алды да, олар озь ерине кеттилер. Буны кимсе корьмеди, кимсе бильмеди, кимсе уянмады, эписи юкълай эдилер. РАББИ оларны терен юкъугъа далдырды.
