5 Сен козь юммагъа ёл бермединъ, джаным раатсыз эди, лафларым кесильди.
Амма эписи ёлдан урулып, бозулдылар, бири-бирине ошадылар. Яхшылыкъ япкъан ич кимсе ёкъ, бир адам биле ёкъ!
– Ашшурлылар адамнынъ олмагъан къылычындан йыкъыладжакъ, адамнынъ олмагъан къылычы оларны ольдюреджек. Олар къылычтан къачаджакъ, яш огъланлары къул оладжакъ.
Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба тургъанда, бутюн аскерлер олип-серилип ята эди.
Эй, юреклери инат олгъанлар, догърулыкътан узакълашкъанлар! Мени динъленъиз!
Амма олар къызышкъанларында, Мен оларгъа байрам япып, эписини сархош этеджегим. Олар кейфленип, эбедий юкъугъа даладжакълар ве уянмайджакълар, – дей РАББИ.
Эй, Ашшур падишасы! Сенинъ ёлбашчыларынъ юкълай, мырзаларынъ раатлана, халкъынъ дагъларда дагъылды, оны топлайджакъ киши ёкъ.