3 Асырларнен тургъан йыкътырмагъа бакъып, адым ат: душман Азиз Ерде эр шейни харап этти.
Айдутларнынъ чадырларында раатлыкъ бар, Алланы ачувландыргъанлар къоркъу бильмез, санки оларнынъ къолларында Алланынъ кучю бар.
Догъру адамлар бунъа шашар, къабаатсызлар алласызларгъа ачувланыр.
Яман адамлар не ичюн яшай берелер? Омюрлери узакъ олып, кучьлери де арта.
Алла оларгъа аманлыкъ берер, ве олар онъа таянырлар, лякин Онынъ козю олар туткъан ёлдадыр.
РАББИ инсафлы адамны сынап бакъа, лякин инсафсыз адамны ве зорбалыкъны севген адамны Онынъ кореджек козю ёкъ.
Давутнынъ зебуры. Хатырлав ичюн.
Белим букюлип, чёкип къалдым, кунь бою гъам ичип юрем.
Юрегинъ гунакярларны пахылламасын, амма даима РАББИден къоркъсун.
Яман адамларны пахыллама, оларнен берабер олмагъа истеме.
Зорбалыкъ эткен адамны пахыллама, онынъ ёлларындан ич бирини сайлама.
Бош куньлеримде тюрлю шейлерни корьдим: инсафлы озь инсафлыгъында гъайып ола, инсафсыз исе озь инсафсызлыгъында узакъ омюр яшай.
– Я РАББИ, Сен адалетлисинъ, даваларымнен Санъа келеджегим. Сеннен къарарларынъ акъкъында лаф этмеге истейим: не ичюн яманларнынъ ишлери онъундан келелер? Не ичюн имансызлар боллукъ ичинде яшайлар?
Шимди биз къопай адамларны бахтлы саямыз. Яманлыкъ эткенлернинъ иши юре, олар РАББИни сынасалар да, оларгъа бир шей олмай».
Фикирлеринъизге коре, Языда язылгъан сёзлер: «Алла ичимизге къойгъан рух бизни тек озю ичюн истей», – деп бошуна язылгъанмы?