14 Мен эр кунь чекиштим, эр саба джезамны корьдим.
мени эр бир яманлыкътан къуртаргъан Мелек бу огъланларны багъышласын! Олар ичюн адамлар меним адымны хатырлайджакълар, баба-деделерим Ибраим ве Исхакънынъ адларыны да хатырлайджакълар! Олар ер юзюнде чокъ сайылы олып артсынлар!
– Буны япмагъа манъа Алла косьтермесин! Бу – озь омюрлерини олюм хавфы алтында къалдырып кеткен адамларнынъ къаны дегильми я? – деп, сувны ичмеге истемеди. Учь Къараманнынъ япкъанлары бойле эди.
Давут беэротлы Риммоннынъ Рекъав ве Баана огъулларына бойле джевап берди: – Джанымны чешит къайгъылардан азат эткен РАББИ тёпеде бар!
Бизни эр бир гунадан къуртармакъ, яхшы ишлерни гъайретнен япкъан темиз сайлангъан халкъны Озюне азырламакъ ичюн, О, Озюни бизим ичюн къурбан кетирди.
Къадын Алланынъ халкъы къанындан ве Исанынъ шаатлары къанындан сархош олгъаныны корьдим. Оны корьгенимде, пек шаштым.
О, догъру ве адалетли суд эте. Ер юзюни озь ороспулыгъынен бозгъан буюк ороспуны О, джезалады, Озь къулларынынъ къаны ичюн онъа акъкъыны берди.
Шаул: – Мен гунакярым. Давут, огълум, къайт. Мен санъа башкъа ярамайлыкъ япмам. Сен бугунь джанымны сакълап къалдырдынъ. Мен исе делилик яптым ве буюк янълыш ишледим, – деди.
