18 РАББИ-Таалягъа, Исраильнинъ Алласына бинъ шукюр олсун! Аджайип ишлерини ялынъыз Озю япа!
Исхакъ къартайгъанда, козьлери ярамай корип башлагъанда, о, озюнинъ буюк огълу Исавны чагъырды. – Огълум! – деди онъа Исхакъ. – Мен мындам, – деди онъа огълу.
Оларнынъ бу ёлу – акъылсызлыкътыр, амма оларнынъ артларындан кеткенлер оларнынъ айткъанларыны къабул этер. Сэла
Сахранынъ халкъы Онынъ алдында тиз чёкеджек, душманлары топракъ ялайджакъ.
Къомшуларымыз бизни масхара этелер, этрафымыздакилер бизни мыскъыллайлар ве акъарет этелер.
Сени танымагъан халкъларнынъ устюне, Адынъны чагъырмагъан падишалыкъларгъа гъазабынъны тёк.
Огъулларынъызгъа о куньде: «Бу – мен Мысырдан чыкъкъанда, РАББИ манъа нелер япкъанларына хатырадыр», – деп илян этинъиз.
Къартлыгъынъызгъа къадар Мен денъишмем! Башынъыз чаларгъандже сизлерни къолумда ташыйджагъым. Сизни Мен яраттым, Мен де ташыйджагъым, Мен де къорчалайджагъым.
Котериль, котериль, эй, РАББИнинъ къолу! Къудретли ол! Къадимий заманлардаки киби, эвельки несиллерде олгъаны киби, котериль! Сен Рахавны парча-парча кесмединъми? Денъиз аждерханы урмадынъмы?
Бизим хаберимизге ким инанды? РАББИнинъ къудрети кимге ачылды?
Давут Алланынъ эмиринен озь несилине хызмет эткен сонъ, вефат этти ве бабаларына къошулды. Онынъ бедени чюрюп кетти.
Элий о вакъыт докъсан секиз яшында эди, козьлери сёнип, коралмай къалгъан эди.
Хаберджи Алланынъ Сандыгъыны анъгъанда, Элий къапунынъ янындаки отургъычтан аркъасына йыкъылды, бойнуны сындырды ве ольди, чюнки о, пек агъыр ве къарт эди. О, къыркъ йыл девамында Исраильнинъ къадысы олды.