1 Эй, Алла, падишагъа – Озь укюминъни, падишанынъ огълуна – адалетинъни багъышла!
Хизкия Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИге ишана эди. Онынъ киби инсан, ондан эвель ве сонъра Ехуда падишалары арасында олмады.
Олар дженк мейданында Алладан ярдым истедилер, ве О, оларны эшитти, чюнки олар Аллагъа ишанды. О, оларгъа ярдым берди ве хагрийлилерни ве оларнен бирликте олгъанларны оларнынъ къолуна теслим этти.
РАББИ Сион эсирлерини сюргюнликтен къайтаргъанда, биз тюш корьген киби эдик.
Раббимиз улу ве пек кучьлюдир, Онынъ акъылы ольчюсиз.
Душманларымнынъ козю огюнде Сен манъа софра къурдынъ, зейтюн ягъынен башымны ягъладынъ; къадем исе толып таша.
РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.
Мени къувалагъанлар утансынлар, мен исе масхара олмам; олар титресинлер, мен исе титремейим; башларына беля кунюни тюшюр, оларны къатты джезанен джезала.
Язылгъаны киби: Мына, Мен Сионда сюрюндирген ташны, йыкътырыджы къаяны къоям. Онъа иман эткен адам утанмайджакъ.
Языда бойле айтылгъан: – Бакъынъыз! Мен Сионда темельташны къояйым. Мен Оны сайладым ве къыйметли яптым. Онъа инангъан адам ич утанмаз.