2 Догърулыгъынъ хатири ичюн мени къорчала ве сакъла мени, къулагъынъны меним тарафыма чевир ве къуртар мени!
РАББИден имдат истейим, озь сесимнен РАББИден мерамет сорайым.
Онынъ агъзындан чыкъкъан сёзлер – айнеджилик ве ялан, акъылланмагъа ве эйилик япмагъа даа истемез.
Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИге асырдан асыргъа шуретлер олсун! Амин ве амин!
РАББИ ялваргъанымны эшитти. РАББИ дувамны къабул этеджек.
О, ярдым истеген факъырны, ярдымджысы олмагъан фукъарени къуртараджакъ.
Гъарип ве факъырны аджыйджакъ, заваллыларнынъ джанларыны къуртараджакъ.
РАББИнинъ сёзлери олар ичюн: «Сонъсуз къаиделер, къаиделер, огютлер, огютлер. Азачыкъ андан, азачыкъ мындан алынгъан огютлер ве къаиделер». Онынъ ичюн олар кетеджек, авдарылып йыкъыладжакълар, яраланаджакълар, къапкъангъа тюшип, тутуладжакълар.
Санъа къаршы ачувлангъан эр кес утанаджакъ ве масхара оладжакъ. Сеннен дженклешкенлер бош ер киби олып, гъайып оладжакъ.
Иса: «Бу Меним», – дегенинен, олар арткъа чекилип, озьлерини ерге ташладылар.