8 Халкълар Сенинъ этрафынъда топлансынлар, оларны юксектен идаре этмек ичюн, къайтып кель!
Олмайджакъ шей! Сен ойле япмазсынъ! Ярамай адамларнен берабер инсафлы адамларны ёкъ этмезсинъ. Эм ярамай, эм инсафлы адамнынъ такъдири бир олмаз. Сенден оладжакъ шей дегиль! Бутюн ер юзюнинъ Къадысы адалетсизлик япармы? – деди.
Ибраимнинъ Алласы, Нахорнынъ Алласы, баба-деделерининъ Алласы бизге къады олсун, – деди. Якъуп бабасы Исхакънынъ Дешетинен емин этти.
Бизим Алламыз, Сен оларны джезаламазсынъмы? Бизге кельген ойле буюк ордугъа къаршы чыкъмагъа бизим кучюмиз ёкъ! Не япаджагъымызны бильмеймиз! Биз Сенден ярдым беклеймиз!
Эр бир ялтакълангъан агъызны, буюк лафлар эткен тиллерни РАББИ къырып ташласын!
РАББИ – меним ярыгъым ве къуртулышымдыр, мен кимден къоркъарым? РАББИ – омрюмнинъ къалесидир, мен кимнинъ огюнде титрерим?
Я РАББИ, Озь ёлунъны манъа огрет, душманларым ичюн, манъа догъру ёлны косьтер.
Эй, джаным, не ичюн бойле тюшкюнсинъ? Не ичюн ичимде сыкъыласынъ? Аллагъа умют багъла! Мен Онъа даа шукюр этеджегим; О, меним Къуртарыджым ве Аллам!
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъулларынынъ маскили.
Йыр. Асафнынъ зебуры.
РАББИ эбедиен падишалыкъ этер, суд этмек ичюн, О, тахтыны ерлештирди.
Алламыз олгъан РАББИни юксельтинъиз, азиз дагъында Онъа ибадет этинъиз, чюнки Алламыз олгъан РАББИ мукъаддестир!
Къусурсыз яшагъан фукъаре яланджы акъылсыздан яхшыдыр.
Озю къойгъан адамнен О, дюньяны адалетли суд этмек ичюн бир кунни тайин этти. Бу адамны олюлерден тирильтип, эр кеске шаатлыкъ этти, – деди.
Биз шунен гъурурланамыз, темиз виджданымыз да тасдыкълай ки, биз ачыкъ юрекнен ве Алладан кельген темизликнен яшай эдик, бу дюньяда ве айрыджа сизлернен олгъанымызда, инсаний акъылнен дегиль, лякин Алланынъ эйилигинен арекет эте эдик.
Биз сизнен, иманлыларнен, темиз, инсафлы ве къабаатсыз олып арекет эте эдик. Бунъа сиз де, Алла да шааттыр,