4 Аллам, я РАББИ, эгер мен бирде-бир яман шейни япкъан олсам, эгер къолларымда акъсызлыкъ олса,
Олар даа шеэрден узакъ кетип етиштиралмагъанда, Юсуф эвнинъ башлыгъына: – Бар, оларнынъ артларындан ет. Артларына еткен сонъ, бойле айт: «Сиз не ичюн яхшылыкъкъа яманлыкъ япасынъыз?
Къулларынънынъ къайсында тапылса, о ольсюн; биз исе эфендимизге къуллукъ этермиз, – дедилер.
Сен Шаулнынъ ерине падиша олдынъ. Шимди онынъ догъмушларынынъ къаныны тёккенинъ ичюн, РАББИ сенден акъкъынъны алды ве сенинъ падишалыгъынъны огълунъ Авишаломнынъ къолуна берди. Сен къан тёккен къатиль олгъанынъ ичюн, мына шимди белягъа огърадынъ! – деди.
къолум омузымдан айырылсын, тирсек кемигим къырылсын.
Табанларым ёлуны джойгъан, юрегим козьлеримнинъ артындан кеткен, къолларыма кирли бир шей япышкъан олса,
Рабби Сенинъ онъ тарафынъдадыр; гъазабы чыкъкъан куньде О, падишаларны къырып ташлар.
Алтын – оджакъта, кумюш – иритильгенде сыналыр, юрекни сынагъан исе – РАББИдир.
Лякин Павел къатты сеснен къычырып: – Озюнъе зарар кетирме, биз эпимиз шу ердемиз! – деди.
Давут Рамадаки Найоттан къачты ве Ёнатангъа келип: – Мен не яптым? Меним къабаатым неде? Къайсы гунам ичюн бабанъ меним джанымны къыдыра? – деп сорады.
Ахимелек падишагъа: – Хызметчилеринънинъ арасында Давут киби санъа садыкъ сою бармы? О, эм падишанынъ киеви, эм сакъчыларынънынъ башлыгъы ола, эм эвинъде урьмет къазана.
Давут озь адамларына: – Меним эфендиме, РАББИ ягънен сюрткен адамгъа меним къолумдан зарар кетирмеге РАББИ корьсетмесин. О – РАББИнинъ Месихидир, – деди.
Шаул: – Мен гунакярым. Давут, огълум, къайт. Мен санъа башкъа ярамайлыкъ япмам. Сен бугунь джанымны сакълап къалдырдынъ. Мен исе делилик яптым ве буюк янълыш ишледим, – деди.
Сенинъ яшайышынъ меним ичюн насыл къыйметли олса, меним яшайышым да РАББИ ичюн бойле къыйметли олсун. О, мени эписи белялардан сакъласын! – деди.