4 Манъа: «Аха, аха!» – дегенлер озь масхаралыгъындан утанып, арткъа чекильсинлер!
Мен билем: Сен менден разысынъ. Меним душманым менден устюн чыкъмаз, тантана этмез.
Эй, Алла, Сен бизлерни ташлап кеттинъ, сыраларымызны ярып къойдынъ, бизлерге гъазапландынъ. Бизге чевириль!
Инълей-инълей мен ёрулдым. Эр гедже агълагъаным ичюн, тёшегим сым-сылакъ, козьяшларым тёшегимни сылата.
Лякин себепсиз Мени кореджек козьлери къалмагъаны акъкъында Къанунында язылгъан сёзлер беджерильмек керек.
Месихнинъ ярдымынен Алланынъ огюнде инсафлы сайылайыкъ деп, Алла гуна бильмеген Месихни гуналарымыз ичюн къурбан оларакъ кетирди.
О ич бир гуна япмады, агъзындан ялан чыкъмады.
О, гуналарымызны Озь беденине юклеп, оларны терекке котерди. Шунынъ ичюн биз гуналардан айырылдыкъ ве инсафлыкънен яшамагъа башладыкъ. Сизни Онынъ яралары тедавийледилер.
Месих де бир кере гуналарымыз ичюн азап чекти. Сизни Аллагъа якъынлаштырмакъ ичюн, инсафлы олгъан инсафсызлар ичюн къыйналды. Онынъ бедени ольдюрильди, Рухнынъ ярдымынен исе О, тирильди.