3 Джанымны алмагъа истегенлер утансынлар, оларнынъ бетлери къызарсын! Манъа яманлыкъ тилеген адамлар арткъа къайтып, масхара олсунлар!
Яман адамларнынъ козьлери исе сёнеджек, олар сакъланмагъа ер тапмайджакъ, умютлери де гъайып оладжакъ.
Агъламакътан бетим къызарды, козь къапакъларымда – олюм кольгесидир.
О, мени ем-ешиль отлакъларда яткъыза, сакин сувларгъа етеклеп бара.
Къурбан ве бахшышларны Сен истемединъ. Сен меним къулакъларымны ачтынъ. Гуна ичюн къурбан ве бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны да Сен истемединъ.
РАББИ оны къорчалар, онынъ омрюни сакълар, ве о, ер юзюнде бахтлы олур. Сен оны душманларнынъ истегенине бермезсинъ, я РАББИ.
Ольгенлер Сени анъмазлар, олюлер дюньясында ким Санъа шукюр этер?
Коклерде РАББИге тенъ бармы? Алланынъ огъуллары арасында РАББИ киби сою бармы?
Къарылгъач, турна киби, аджыныкълы сеснен къычырам, гогерджин киби, ах чекем. Сёнюк козьлеримнен кокке бакъам. Я Раббим! Тарсыкъам, манъа аркъа-къая ол!
Козьлерим агъламакътан кёр олды, ичим-багърым къайнай, халкъымнынъ къызы гъайып олгъаны ичюн, юрегим яна; балаларнен сабийлер шеэр сокъакъларында ачлыкътан эслерини джоялар.
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
Огъул ве къызларынъ башкъа халкъкъа бериледжеклер. Козьлеринъ шуны кореджек, оларны кунь-куньден къыдырып зайыф оладжакълар. Амма сен ич бир шей япып оламайджакъсынъ.
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.