7 Алла бир озьлери къалгъанларгъа къоранта бере, зынджырларда олгъанларны азатлыкъкъа чыкъара, исьянджылар исе къуру сахрада къалалар.
Эшит мени, я РАББИ, ве мерамет эт манъа! Я РАББИ, манъа ярдымджы ол!»
РАББИнинъ Мелеги РАББИден къоркъкъанларны къорчалай ве оларны къуртара.
Келинъиз де, Алланынъ аджайип ишлерини корюнъиз! О, инсан огъулларына не де къоркъунчлы ишлерни косьтерди!
Мен Алланынъ азиз ерине кирмегенимдже, оларнынъ сонъу не оладжагъыны анъламадым!
Сенинъ улу ве къоркъунчлы Адынъны шуретлесинлер! О – мукъаддестир!
Тарланъызда сачкъан урлукъларгъа Рабби ягъмур ягъдыраджакъ; топракъ береджек махсуллар бол ве берекетли оладжакъ. О куню айванларынъ кениш отлакъларда отлап юреджеклер.
Шималь тарафына: «Бер!» – айтаджагъым; дженюпке: «Токътатма! Огъулларымны узакътан, къызларымны ернинъ кенарындан кетир, – дейджегим.
Эй, дюньянынъ дёрт тарафындакилер! Манъа айланынъыз ве къуртулыш тапынъыз. Мен – Алла! Башкъасы ёкъ!
Бутюн халкъларнынъ козю огюнде РАББИ Озь кучюни косьтерди. Дюньянынъ эписи кенарлары Алламызнынъ къуртарувыны кореджек.
Мен сизге ягъмурны вакътына берерим, топракъ берекет кетирир, тарла тереклери де мейва берерлер.
О, келип, РАББИнинъ кучюнен, Алласынынъ, РАББИнинъ шуретли Адынен халкъына чобанлыкъ япаджакъ, олар тынчлыкъ ичинде яшайджакълар, Онынъ буюклиги дюньянынъ четлерине етеджек.
– Адамлар тынчлыкъта урлукъларны сачаджакъ. Юзюм чубугъы озь махсулыны береджек, топракъ берекетини кетиреджек, коклер чыкъыны ёллайджакъ. Мен бунынъ эписини къалгъан бу халкъкъа береджегим.
О заман Эфраимнинъ дженк арабаларыны, Ерусалимдеки атларны ёкъ этеджегим, ве дженк яйлары къырыладжакъ. О, халкъларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ бильдиреджек. Онынъ падишалыгъы денъизден денъизге, дерьядан ер юзюнинъ уджуна къадар оладжакъ.
Кунь догъгъан тарафындан кунь баткъан тарафынадже Меним Адым халкълар арасында буюк оладжакъ! Эр ерде Меним Адыма къокъулы отларны якъаджакълар, элял бахшышларны кетиреджеклер. Халкълар арасында Меним Адым азиз оладжакъ! – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.
Эй, дин къардашларымыз, Ибраимнинъ несилинден олгъанлар ве аранъызда Алладан къоркъкъанлар! Бу Къуртулыш акъкъындаки хабер бизге ёлландырылгъандыр!
Рабби бизге буны буюрды: – Сен тюрлю халкълар ичюн ярыкъ оладжакъсынъ, ер юзюнинъ четлерине къадар къуртарув кетиреджексинъ, – деди.
Манъа аят ёлларыны бильдирдинъ, Озь огюнъде мени бахыт-къуванчнен толдураджакъсынъ.
Бунынънен, башкъа халкъларгъа Ибраимге ваде этильген эйилик Иса Месих ярдымынен даркъаладжакъ эди, ве биз ваде этильген Рухны иманымыз ярдымынен къабул этеджек эдик.
Бойледже, иман адамы Ибраимнен бирликте иман огъуллары эйилик тапалар.
Я Рабби! Сенден ким къоркъмаз, Адынъны ким шуретлемез? Ялынъыз Сен Мукъаддессинъ. Бутюн халкълар янынъа келип, Санъа ибадет этеджеклер, чюнки эр кеске адалетли арекетлеринъ ачылды.