Зебур 6:2 - Мукъаддес Китап

² Я РАББИ, ачувынъда тазирлеме мени, гъазабынъда мени джезалама!

Зебур 6:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Башланув 20:17

Ибраим Аллагъа дува этти, ве Алла Авимелекни, онынъ апайыны ве хызметчи апайларыны тедавийледи. Олар кене бала тапып башладылар.

Эюп акъкъында китап 19:21

Эй, достларым! Аджынъыз, аджынъыз мени! Алланынъ къолу мени урды.

Эюп акъкъында китап 5:18

О, эм яралар, эм яраларны сарар. Урса биле, къоллары шифа берер.

Зебур 30:2

Я РАББИ, Санъа умют багъладым, мен ич бир вакъыт утанмайым! Озь догърулыгъынъда къуртар мени!

Зебур 31:10

Ярамай адамнынъ дертлери чокъ олур. РАББИге ишангъан адамны исе севги сарып ала.

Зебур 32:3

Онъа янъы бир йыр йырланъыз, Онъа къычырып, усталыкънен йырланъыз!

Зебур 38:2

«Тилимнен гуна япмамакъ ичюн, мен юреджек ёлума бакъаджагъым; ярамай адам къаршымда тургъанда, агъзымны къапатып тутарым», – дедим.

Зебур 38:3

Тилимни тутып, агъзымны къапаттым, эр бир яхшы лафны биле агъзыма алмадым, лякин меним дердим даа артты.

Зебур 38:7

Керчектен де, адам, кольге киби, юре; керчектен де, эр бир арекети бошуна. Мал топлай, амма кимге къалдыраджагъыны бильмей.

Зебур 51:8

Инсафлылар буны корип, къоркъаджакълар, онынъ устюнден кулип, дейджеклер:

Чыкъыш 15:26

– Эгер сизлер РАББИ-Таалянъызнынъ айткъанларыны эшитсенъиз ве Онынъ козю алдында истегенини этсенъиз, эгер эмирлерине къулакъ ассанъыз ве эписи низамнамелерини кутьсенъиз, о заман Мен мысырлыларгъа ёллагъан хасталыкълардан бирини сизге ёлламам. Мен – РАББИм, сенинъ Тедавийлейиджинъим, – деди РАББИ.

Йирмея 10:24

Я РАББИ, мени ачувынъда дегиль де, адалетнен джезала, ёкъса мен бутюнлей гъайып оладжагъым.

Йирмея 17:14

Шифа бер манъа, РАББИ, о заман яхшы олурым! Къуртар мени, ве мен къуртулырым! Мен Сеннен макътанам!

Хошеа 6:1

Беля вакътында олар Менден ярдым сорайджакъ ве: «Айдынъыз, РАББИмизге къайтайыкъ! О, хасталыкъ берди – О да тедавийлер, О, урды – О да яраларымызны сарар, – дейджек.

Сайылар 12:13

Муса къычырып, РАББИден ярдым сорады: – Эй, Алла! Ялварам, тедавийле оны!

Матта 4:24

Онынъ шурети бутюн Суриеге даркъалды. Исанынъ алдына тюрлю хасталыкъларнен ве агъыр дертлернен чекишип юргенлерни, джин ургъанларны, паралич ургъанларны ве тутарыкъ хасталарыны кетире эдилер. Иса оларнынъ эписини тедавийлей эди.

Къануннынъ текрары 32:39

Энди корюнъиз: Керчектен де, Мен – Одыр! Менден гъайры алла ёкъ! Мен ольдюрем, Мен де яшайыш берем, Мен урам, Мен де тедавийлейим. Меним къолумдан кимсе къуртарып оламаз.