9 Чыкъчыкъ балабан киби, олар ирип кетсинлер; олю догъулгъан балалар киби, олар кунешни корьмесинлер.
Я РАББИ, Сен мени сынадынъ, эм де билип алдынъ.
Не ичюн миллетлер шамата котерелер? Не ичюн халкълар бош шейлерни акъылгъа къоялар?
Бабаларымыз бу ерни озь къылычынен алмадылар, къолларынынъ кучьлери оларны къуртармады, тек Сенинъ онъ къолунъ, Сенинъ кучюнъ, юзюнънинъ ярыгъы оларны къуртарды, чюнки Сен олардан разы эдинъ.
Онынъ огюнде атеш юре, этрафтаки душманларны якъып ташлай.
Ондан гъайры, башкъа халкълар да оларгъа берильген эйилик ичюн Алланы шуретлемеге имкян таптылар. Язылгъаны киби: «Шунынъ ичюн чешит тюрлю миллетлернинъ огюнде Санъа шукюрлер этеджегим, Адынъа шан йырларыны йырлайджагъым».
Тур, Девора, тур! Тур, тур, тюркю йырла! Тур, Баракъ! Авиноам огълу, эсирлеринъни алып кель!