3 Эр кунь душманларым мени ютмагъа истей, манъа къаршы дженк эткенлер пек чокъ, эй, Юксельген Алла!
Авишалом онъа: «Сенинъ ишинъ догъру, акълыдыр, лякин падишада сени динълейджек кимсе ёкъ», – дей эди.
ве падишагъа: – Эфендим, мени къабаатлама! Падиша-эфендим, мен – сенинъ къулунъ! Сен Ерусалимден чыкъкъанда мен япкъан яман шейни унут, оны юрегинъде тутма.
Душманым: «Оны енъдим», – демесин, аякъларым тайгъанда, мени къувгъанлар севинмесин.
Бурнундан тютюн чыкъты, агъзындан эр шейни ёкъ этиджи атеш фышкъырды, алевленген комюр сепильди.
Сени бильгенлерге севгинъни косьтермеге девам эт, акъикъатынъны догъру юреклилерге бермеге девам эт!
Манъа дикъкъат эт, джевап бер манъа! Мен къасевет этип, озюмни джойдым.
Бутюн падишалар Онъа бель букеджек, бутюн халкълар Онъа хызмет этеджек.
Юреклеринде: «Оларнынъ эписини бойсундыраджакъмыз!» – дедилер; ер юзюнде Аллагъа ибадет эткен бутюн ерлерни кульге чевирдилер.
Исагъа олюм джезасыны бермек ичюн, баш руханийлер ве бутюн Юксек Шура Онъа къаршы ялан шаатлыкъ къыдырсалар да,