1 Баш чалгъыджы ичюн. Аль-махалат. Давутнынъ маскили.
РАББИ инсафлыдыр, О, адалетни севе. Догъру яшагъан адамлар Онынъ юзюни кореджеклер.
Оларнынъ пытакъларында къушлар юва ясай, лейлекнинъ ювасы – чам тереклеринде.
Тюркю. Давутнынъ зебуры.
Манъа дикъкъат эт, джевап бер манъа! Мен къасевет этип, озюмни джойдым.
Сенинъ севгенлеринъ къуртулсынлар! Сенинъ онъ къолунънен оларны къуртар! Джевап бер манъа!
Окъларыны алевлендирип, О, эджель силясыны азырлар.
Ернинъ теренликлери Онынъ къолундадыр, дагълар тёпелери де Онынъки.
Эгер эки адам бугъа, эшек, урба я да башкъа насылдыр тапылгъан шейнинъ акъкъында: «Менимки», – деп чеккелешселер, озь акъларыны Аллагъа бильдирсинлер. Кимни Алла къабаатлы деп таныса, о, башкъасына эки къат тёлесин.
Онынъ юрегинде хаинлик яшай, о эр вакъыт яманлыкъны тюшюне, къавгъа чыкъара.
къара фикир эткен юрек, яманлыкъкъа тез чапкъан аякълар,
Адалет ичюн агъзыны ачкъан, керчекни къорчалагъан кимсе ёкъ. Бош шейге ишаналар, ялан айталар, яманлыкъ тюшюнип, ярамазлыкъ догъалар.
Гедалья ольдюрильгенининъ айланыр куню, даа кимсенинъ хабери олмагъанда,
Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.
Къоллары яманлыкъ япмагъа уста олды. Башлыкъ бахшыш истей, къады къапар алып, суд эте, халкънынъ буюклери джан истегини бильдире, озь планларыны берабер беджере.
башкъаларны яманлайлар, Алланы кореджек козьлери ёкъ. Адамларнынъ джаныны агъырталар; озьлери къопай, макътанчакъ адамлардыр. Яманлыкъ уйдуралар, ана-бабасыны динълемейлер.
Адамлар тек озьлерини ве акъчаны севеджеклер, макътанчакъ, къопай, куфюрагъыз, ана-бабаны урьмет этмеген, яхшылыкъ анъламагъан, яман,
Шу куню о ерде РАББИнинъ огюнде олгъан эдомлы Доэг адлы Шаулнынъ бир хызметчиси, чобанларнынъ башлыгъы бар эди.
