2 «Давут Ахимелекнинъ эвине кирди», – деп онъа бильдирди.
Давут озь эльчилерини о къадынны алып кельмеге ёллады. Бат-Шеваны алып кельдилер, ве Давут онен ятты. Сонъра Бат-Шева, озюнинъ арамындан темизленип, эвине къайтты.
РАББИ Давуткъа Натанны йиберди. Натан онъа келип: – Бир шеэрде эки адам бар экен, бириси бай, экинджиси фукъаре.
Алла Озю сени эбедиен ёкъ этеджек, сени булунгъан еринъден къувып айыраджакъ, тирилер топрагъындан сенинъ тамырынъны чыкъараджакъ. Сэла
Ювунынъыз, темизленинъиз, яман ишлеринъизни козьлеримден узакълаштырынъыз, яманлыкъ этмектен вазгечинъиз.
Эй, Ерусалим, къуртулмакъ ичюн, юрегинъни яман шейлерден темизле. Къара ниетлеринъ ичинъде даа не къадар къаладжакъ?
Мен устюнъизге темиз сув сепеджегим, ве сизлер эписи озь писликлеринъизден темизленеджексинъиз. Сизни даа эписи путларынъыздан темизлейджегим.
Эгер ювулгъан урбадан, орьме я да токъума безден я да териден япылгъан бирде-бир шейнинъ устюнден куф кетсе, оларны бир даа ювмакъ керек. Сонъ олар темиз оладжакъ.
О куню Давутнынъ сою ичюн ве Ерусалимде яшагъанлар ичюн бир чокъракъ ачыладжакъ. Онынъ ярдымынен адамларгъа гуналарындан ве арамлыкъларындан темизленмеге мумкюн оладжакъ.
О вакъыт Симон Пётр: – Рабби, тек аякъларымны дегиль, къолларымны, башымны да юв! – деди.
Энди даа не беклейсинъ? Еринъден тур ве, Исанынъ Адыны чагъырып, сувгъа батырылып чыкъ да, гуналарынъдан темизлен!» – деди.
Базыларынъыз бойле эдинъиз, амма ювундынъыз, азиз олдынъыз, Рабби Иса Месихнинъ Адынен ве Алламызнынъ Рухунен акъландынъыз.
Ишанчлы Шаат, олюлер ичинден биринджи олып тирильген ве ер юзюндеки падишаларнынъ Султаны олгъан Иса Месих де сизге эйилик ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин! О, бизни севгени ичюн, Озь къаныны тёкип, бизни гуналарымыздан къуртаргъаны
– Эфендим, буны сен билесинъ, – дедим мен. О, манъа шойле деди: – Булар – буюк белядан кечип кельгенлер. Олар озь урбаларыны Къозунынъ къанынен ювдылар, ве олар беяз олдылар.