9 Душманларым мени козеткенлери ичюн, мени Сенинъ адалет ёлунъа къой. Сенинъ ёлунъ огюмде догъру олсун, я РАББИ!
Алламыз огюнде боюн эгмек ичюн, Ондан озюмизге, балаларымызгъа ве бутюн малларымызгъа ачыкъ ёл тилемек ичюн, Ахава озенининъ боюнда мен ашамамакъ-ичмемекнинъ башланувыны илян эттим.
Эй, сен, хиянет тиль, олюм лафларыны пек севесинъ!
Акъылсыз озь юрегинде: «Алла ёкъ», – деди. Адамлар бозулды, игренч ишлер япып башлады. Яхшылыкъ япкъан ич кимсе ёкъ.
Сенинъ севгинъ аяттан гузельдир, меним дудакъларым Сени макътайджакъ.
Джаным Санъа япышты, Сенинъ онъ къолунъ мени къатты тута.
Эй, Алла, бизим Къуртарыджымыз, догъру укюм чыкъаргъанда, Сен къоркъунчлысынъ, Сен бизге джевап бересинъ. Ернинъ бутюн четлеринде, узакъ денъизлерде олгъанлар биле Санъа ишаналар.
Башкъасына ялтакълангъан адам онъа къапкъан къояр.
Инсафлы адамнынъ ёлу догъру. Сен инсафлы адамнынъ ёлуны догъурлайсынъ!
Адамнынъ юреги эр шейден алдатыджы ве пек бозукъ; оны ким анълап олур?
Эй, Ерусалим, къуртулмакъ ичюн, юрегинъни яман шейлерден темизле. Къара ниетлеринъ ичинъде даа не къадар къаладжакъ?
Шеэр байлары залымлыкъкъа толу, анда яшагъанлар ялан айталар, озь тиллеринен алдаталар.
Амма Рабби онъа: – Сиз, фериселер, пиала ве табакънынъ тышыны темизлейсиз, амма ичинъиз саранлыкъ ве яманлыкъкъа толу.
Алынъыз беля! Сиз корюнмеген къабирлер кибисиз: адамлар сезмейип, оларнынъ устюнден басып кечелер.
Оларнынъ богъазы – ачыкъ табуттыр, озь тиллеринен алдаталар, дудакъларында къара йыланнынъ зеэридир.
Сиз яхшы билесинъиз: биз ич бир вакъыт ялтакъланмай эдик, ачкозь ниетлеримиз де ёкъ эди. Алла бунъа шааттыр!