3 Фигъан къопаргъан сесимни динъле, эй, Падишам ве Аллам, мен Санъа дува этем.
Шунынъ ичюн ёкъсулларнынъ ярдымгъа чагъыргъаны Онъа барып етти, фукъарелернинъ агълавыны О, эшитти.
Анасынынъ къучагъында сюттен кесильген бала киби, джанымны ятыштырмадым ве тынчландырмадыммы? Бала киби ичимде меним джаным.
Эльхамдюлилля! Эй, джаным, РАББИни макъта!
О, мени ем-ешиль отлакъларда яткъыза, сакин сувларгъа етеклеп бара.
Бу улу урбанъда енъиш къазан, акъикъат, алчакъгонъюллик ве адалетни къорчаламакъ ичюн, дженк арабасына чыкъ. Сенинъ онъ къолунъ Санъа аджайип ишлер косьтерир.
Бутюн гъазабынъны ичинъе сакълап, янаяткъан ачувынъдан вазгечтинъ.
Шималь ве дженюп тарафларыны Сен яраттынъ, Тавор ве Хермон дагълары Адынъа къуванчнен къычыралар.
Санъа геджесинен джаным ынтыла, Сени ичимдеки рухум къыдыра! Ер юзюнде къарарларынъ олгъанда, дюньяда яшагъанлар догърулыкъкъа огренир.
Сен сесимни эшиттинъ, «Къулагъынъны къапатма, къуртар, ярдым эт манъа», – дедим.
Саба, танъ атмаздан эвель турып, Иса эвден чыкъты ве адам олмагъан бир ер тапып, дувалар окъуп башлады.