12 Сонъ Санъа ишангъанлар эписи къувансынлар, даима севинчнен къычырсынлар! Оларны Озюнъ къорчалайджакъсынъ, Адынъны севгенлер Сен ичюн шенъленеджеклер!
Эй, РАББИнинъ къуллары, Оны макътанъыз! РАББИнинъ Адыны макътанъыз!
Къаиделеринъни теренден тюшюнирим, Сенинъ ёлларынъа тюшюнип бакъарым.
Эшит мени, я РАББИ, ве мерамет эт манъа! Я РАББИ, манъа ярдымджы ол!»
Чокълары меним джаныма: «Алла оны къуртармаз», – дейлер. Сэла
Я РАББИ, еринъден тур, къуртар мени, эй, Аллам! Сен эписи душманларымны ченгесине урып, ярамазларнынъ тишлерини сындырырсынъ!
РАББИ башкъа миллетлернинъ ниетини боза, халкъларнынъ мурадыны ёкъ эте.
О, денъиз сувларыны обалап къойгъан, тюбю олмагъан чукъурларны Озь анбарына ерлештирген.
Мен фигъан котерип, болдурдым, тамагъым къуруп къалды. Алланы беклей-беклей, козьлерим зайыфлашты.
Севгинен акъикъат корюшелер, догърулыкъ ве аманлыкъ опюшелер!