11 Эй, Алла, оларны джезагъа укюм эт! Оларнынъ яман ниетлери озьлерини урсун! Гуналары чокъ олгъаны ичюн, олар Санъа къаршы чыкъкъанлары ичюн, оларны тышарыгъа къув.
Огълуны урьмет этинъиз, ёкъса Онынъ ачувы чыкъар, ве сиз озь ёлунъызда гъайып олурсынъыз, чюнки Онынъ ачувы тезден алевленир! Онъа ишангъан адамлар не де бахтлы олурлар!
Къудрет – оларнынъ тарафындадыр. Мен исе Сенинъ джевабынъны беклерим; Аллам – меним сакълангъан ерим!
Мен Сенинъ Эвинъе бараджагъым, бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны кетиреджегим, Санъа берген адакъларымны беджереджегим.
Терен батакъкъа баттым, аякъ басмагъа ерим ёкъ; терен сувлар ичине кирдим, оларнынъ акъынтысы мени алып кете.
Эй, Сион къызы, чокъ къуван! Къуванчтан къычыр, эй, Ерусалим къызы! Мына, сенинъ падишанъ санъа келе! О, къабаатсыз. О, къуртарув бере. О, алчакъгонъюлли, эшек устюнде, эшек баласы устюнде отура!
Биз билемиз ки, Алланы севген ве Онынъ истегинен чагъырылгъан адамлар ичюн Алла яхшылыкъкъа эр шейни чевире.
Амма Языда язылгъаны киби олды: Алла Оны севгенлерге козь корьмеген, къулакъ эшитмеген, адамнынъ юреги тюшюнмеген шейлерни азырлады.
Не де бахтлыдыр сынавгъа даянгъан адам. Сынавдан кечкен сонъ, о, тадж киби, эбедий яшайышны аладжакъ. Алла бу мукяфатны Оны севгенлерге бермеге сёз берди.
Севимли агъа-къардашларым, динъленъиз: бу дюньянынъ фукъарелерини сайлагъан Алла Озю дегильми? О, оларны иманда зенгин япты ве севгенлерге сёз берильген Падишалыгъыны берди.
Эй, коклер, азизлер, эльчилер ве пейгъамберлер! Энди къуванынъыз, чюнки Алла шеэрни джезалады, акъкъынъызны алды.
Я РАББИ, бутюн душманларынъ ёкъ олсун! РАББИни севгенлер исе кунешке бенъзей, кучь толу чыкъкъан кунешке бенъзей! Бундан сонъ 40 йыл девамында мемлекет тынч яшады.