3 Эй, бутюн яратылгъан инсаниет, акъайларнынъ огъуллары, эм фукъаре, эм зенгин!
Лякин Давут Сион къалесини алды. Шимди о – Давут Шеэридир.
РАББИ оларнынъ боюн эггенлерини корип, Шемаягъа бойле деди: – Олар боюн эгдилер. Шунынъ ичюн Мен оларны ёкъ этмем. Якъын вакъытта оларны къуртарырым. Озюмнинъ гъазабымны Шишакъ аркъалы Ерусалимге тёкмем.
РАББИ Сион эсирлерини сюргюнликтен къайтаргъанда, биз тюш корьген киби эдик.
О, оларнынъ топрагъыны мирас этип берди, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
Макътав йырларыны айтынъыз Аллагъа, макътав йырланъыз! Макътав йырларыны айтынъыз Падишамызгъа, макътав йырланъыз!
Давут Бат-Шеванен яткъан сонъ, Натан пейгъамбер онынъ алдына кельген сонъ, Давут бу дуваны окъуды.
– Ярем, Тирца шеэри киби, сен гузельсинъ, Ерусалим киби, дюльберсинъ, байракълар тюбюнде бир орду киби, аджайипсинъ.
Ерусалим къызы акъкъында ёлдан кечкен эр кес эль чырпып, устьлеринден кулип, сызгъыраджакъ, баш саллайджакъ ве: «Энъ дюльбер айтылгъан, бутюн ернинъ къуванчы сайылгъан шеэр бумы?» – деп сорайджакълар.