4 Алла онынъ сарайларында къорчалайыджы къале киби белли.
Сен юрегимни сынадынъ, гедже манъа кельдинъ. Сен мени сынадынъ ве ич бир яманлыкъ тапмадынъ. Дудакъларым гуна япмайджакъ, къарарына кельдим.
Сени къувдылар, корьмеге истемедилер, сенден четлендилер, энди исе сеннен гъурурланаджакълар, несильден несильге къуванаджакълар.
– Мен Озюме айттым ки, сени Озь балам киби саяджагъым, санъа истеген топрагъынъны, чокъ халкъларнынъ энъ аджайип пайыны берип оладжагъым. Мен тюшюндим ки, Манъа «Баба» айтаджакъсынъ, Менден айырылмайджакъсынъ.
Шу куню Мен къолумны котерип, оларгъа ант эттим ки, оларны Мысырдан чыкъараджагъым, Озюм сайлагъан топракъкъа, сютнен бал акъкъан, энъ гузель топракъкъа оларны алып кетиреджегим.
Ашшур энди бизни къуртармайджакъ, биз бир даа дженк атлары устюне минмейджекмиз. Шимди къолларымызнен япкъан шейлеримизге: «Сиз – бизим аллаларымыз», – айтмайджакъмыз. Оксюз тек Сенде мераметни тападжакъ.
РАББИ-ТААЛЯ Озю-Озюнен ант этти. РАББИ, Ордуларнынъ Алласы, бойле дей: – Якъупнынъ къопайлыгъындан джиренем, къавийлештирильген сарайларындан юрегим къайта. Шеэрни ве ичиндеки эр шейини душман къолуна береджегим.
РАББИ Якъупнынъ шуретинен ант этти: – Керчектен де, онынъ япкъан ишлеринден ич бирини бир вакъыт унутмайджагъым.
Душманлар Исраильни ве Якъупны хараплагъан олсалар да, юзюм пытакъларыны сыдырып алгъаны киби, оларнынъ барлыгъыны тартып алгъан олсалар да, РАББИ эм Исраильнинъ шерефини, эм Якъупнынъ шерефини гъайрыдан тиклейджек.
– Мен сизни севем, – дей РАББИ. – Сиз исе: «Бизни насыл севесинъ?» – деп сорарсынъыз. Исав Якъупнынъ агъасы дегиль эдими? – дей РАББИ. – Мен Якъупны севдим.
О вакъытта Падиша онъ тарафындакилерине: – Эй, Меним Бабамдан хайыр алгъанлар, келинъиз! Дюнья яратылгъанындан берли сизлер ичюн мирас олып азырлангъан Падишалыкънынъ саиби олунъыз.
юрегинъизнинъ козьлерини айдынлатсын. Сонъ сиз, О сизлерни къайсы бир умютке чагъыргъаныны, азизлернинъ арасында Онынъ шуретли мирасы насыл гузель олгъаныны,
Алланъ олгъан РАББИ бу топракъны эйбетлей. Йылнынъ башындан сонъунадже Алланъ олгъан РАББИнинъ козьлери андадыр.
О, халкъыны керчектен севе. Эписи азизлер Сенинъ къолунъда, олар аякъларынъда топлашалар, айткъанларынъа къулакъ асалар.
коклерде сизлер ичюн сакъланаяткъан, ёкъ олмайджакъ, темиз-пак, чюрюмейджек бир мирасны азырлады.