3 Сен Озь къолунънен халкъларны къуваладынъ, баба-деделеримизни исе оларнынъ топрагъында ерлештирдинъ. Сен къабилелернинъ бойнуны урдынъ, оларны яшагъан ерлеринден къувдынъ.
Даа тюневин кельдинъ, мен бугунь сени бизнен кетмеге зорлайыммы? Мен кетеджек еримни озюм де бильмейим. Къайт, адамларынъны да озюнънен берабер ал. Алланынъ мерамети ве садыкълыгъы сеннен олсун!
Падиша Цадокъкъа: – Алланынъ Сандыгъыны шеэрге къайтар. Эгер мен РАББИнинъ козюнде мерамет къазансам, О мени кери къайтарыр, оны ве мескенини корьмеге имкян берер.
Алланынъ Сандыгъыны кетирдилер ве оны Давут азырлагъан чадырнынъ ортасына къойдылар. Сонъра Алла ичюн къурбанлар чалып, оларны бутюнлей якътылар ве аманлыкъ къурбанлары кетирдилер.
Руханий Цадокъны ве руханий олгъан къардашларыны РАББИнинъ Мескени огюнде, Гивондаки ибадет тёпесинде къалдырды.
О вакъыт Муса сахрада ясагъан РАББИнинъ Мескени ве къурбанларны бутюнлей якъмакъ ичюн ер Гивондаки тёпеде ерлешкен эдилер.
Сен падишаларгъа къуртулыш бересинъ, къулунъ Давутны олюм къылычындан къуртарасынъ.
«Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.
Амма Сен, я РАББИ, чевре-четимде къалкъансынъ, меним шуретимсинъ, башымны юкъарыгъа котерген – Сенсинъ.
Яманлыкъ япкъанлар къырылып ташланаджакъ, РАББИден джевап беклегенлер исе ер юзюнинъ саиплери оладжакълар.
Амма Сен, я РАББИ, манъа мерамет косьтерип, мени аякъкъа турсат. Сонъ мен оларны джезаларым.
О вакъыт мен Алланынъ къурбан ерине, мени чокъ къувандыргъан Аллама бараджагъым. Санъа сантыр чаладжагъым, эй, Алла, меним Аллам!
О, бизге халкъларны бойсундырды, къабилелерни аягъымыз астына ташлады.
Аксине, юрегинъизде инсафсыз шейлерни тюшюнесинъиз, къолларынъызнен яманлыкъларны ольчеп, оларны ер юзюне ёллайсынъыз.
Ярамайлар догъулгъандан берли ёлдан урулдылар, анасынынъ къурсагъындан чыкъкъанынен, олар яланджыдыр, янълыш ёлнен кетелер.
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъулларынынъ зебуры.
ишанчлыгъынъны – Якъупкъа, севгинъни – Ибраимге косьтереджексинъ, эвель-эзельден бабаларымызгъа берген сёзюнъни беджереджексинъ.
Эй, душманым, меним устюмден кульме! Йыкъылсам биле, аякъкъа турарым. Къаранлыкъта олсам биле, РАББИм манъа ярыкъ оладжакъ.
Алла Озь Къануныны Мусанен берген эди, эйилигини ве акъикъатыны исе Иса Месихнен ачып косьтерди.
Онда омюр бар эди, ве бу омюр инсанларгъа ярыкъ эди.