3 Озь ярыгъынъны ве акъикъатынъны ёлла, олар манъа ёл косьтерсин. Олар мени Сенинъ азиз дагъынъа, Сен яшагъан ерлеринъе алып барсынлар.
Бельки РАББИ ашалангъанымны корип, шимди сёгюшлер ашагъаным ичюн манъа мерамет эйлер.
О, эр вакъыт къабаатлап юрмез, О, эр вакъыт хошнутсыз олмаз.
«Бутюн инсанлар яланджы», – ашыкъып дедим мен.
Яшын яшынлатып, душманларны дагъыт, окъларынъны атып, оларны шашырт!
Я РАББИ, душманларым не къадар чокълашты! Чокълары манъа къаршы баш котерелер!
Эй, Алла, дува окъугъанымда, сесимни эшит, душман къоркъусындан джанымны сакъла!
О ичюн ер азырлагъан эдинъ, о да терен тамыр атып, бутюн ерни къаплады.
Онынъ пытакълары денъизге къадар, филислери исе дерьягъа етти.
Бу – Исраильге къанундыр, Якъуп Алласынынъ ферманыдыр.
халкъынънынъ къабаатыны багъышладынъ, бутюн гуналарыны ёкъ эттинъ! Сэла
Йылда учь кере эписи акъайларынъыз РАББИ-ТААЛЯнънынъ юзю огюне кельсинлер.
Руханийлер, РАББИнинъ хызметчилери, Эйваннен къурбан ерининъ арасында агъласынлар ве бойле деп ялварсынлар: «Я РАББИ, халкъынъны аджы. Сенинъ мирасынъны масхара этмесинлер, халкълар оны мыскъылламасынлар. Миллетлер арасында: “Аллалары къайда?” – демесинлер».
Бунынъ эписини душманым кореджек, манъа: «Къайда РАББИ, сенинъ Алланъ?» – деп айткъан душман утанаджакъ. Оны, сокъакътаки чамур киби, таптайджакълар, козьлерим буны корип тояджакъ.
Бизден гъайры, атеш ичинден лаф эткен Тири Алланынъ сесини эшитип де, сагъ къалгъан джан бармы?