9 Куньдюз РАББИ Озь буюк севгисини косьтерир, гедже Онынъ йыры манъа келир, меним дувам исе аятымнынъ Алласына кетер.
Къурбан чалгъан вакъытта Авишалом Давутнынъ насиатчысы олгъан гилолы Ахитофелни Гило шеэринден чагъыртты. Олар буюк бир анълашма яптылар, ве халкъ Авишаломнынъ янына топлашып чокълашмагъа башлады.
О, агъа-къардашларымны менден узакълаштырды, эписи танышларым менден четлешти.
Бутюн якъын достларым менден джиренди, севгенлерим менден юзь чевирди.
Беля баскъан кунюмде Сен менден юзь чевирме, сесиме къулакъ ас, Сени чагъыргъан кунюмде манъа тез джевап бер!
Этрафымда чокъ лафларны эшиттим, орталыкъны къоркъу къаплады. «Оны чакъынъыз! Эр кеске айтып берсинлер», – дейлер. Меннен муаббет яшагъанларнынъ эписи энди абынгъанымны беклеп отуралар; «Бельки, алданаджакъ да, сонъ оны енъип, джезалармыз», – дейлер.
Сеннен бирлик япкъанларнынъ эписи сени топрагъынъдан къуваджакълар. Сеннен дост олып яшагъанлар сени алдатаджакъ ве енъеджеклер. Сенинъ отьмегинъни ашагъанлар сени ураджакъ. Бунынъ не себептен олгъаныны бир кимсе анъламаз.
Достунъа ишанма, танышынъа таянма, янынъда яткъан къадынынъа биле бир шей айтма.
О исе, джевап къайтарып: – Меннен чанакъкъа къолундаки питесини батыргъан адам Мени сатаджакъ.
Мен эпинъиз акъкъында айтмайым, – девам этти Иса. – Мен сайлагъан адамларымны билем. Лякин отьмегимни ашагъан адамнынъ Манъа къаршы табаныны котергени акъкъында Языда язылгъан сёзлер беджерильмек керек.
Ешурун семиз олгъан ве тепе башлагъан. Семиз олгъансынъ, шишманлангъансынъ, толушкъансынъ! Сонъ оны яраткъан Алланы къалдыргъан, озь къуртулыш Къаясындан игренген.