7 Джаным ичимде къыйнала. Шунынъ ичюн мен Иордан топрагъында, Хермон ве Мицар дагъларында тургъанымда, Сен акълыма келесинъ, эй, Аллам!
Хиянет тюшюнген адам къавгъа чыкъарыр, ошекчи достларнынъ араларыны бозар.
Одун олмаса – атеш сёнер, ошекчи олмаса – къавгъа битер.
Шундан сонъ фериселер кетип, Исанынъ айткъан сёзюне насыл илишеджеклерини анълаштылар.
Олар эр тюрлю акъсызлыкъ, ороспулыкъ, ачкозьлик ве яманлыкъкъа толдылар. Олар пахыллай, ольдюре, къавгъалаша, айнеджиликнен ялан ве ошек айталар,
Янынъызгъа кельгенимде, сизлерни мен истемеген алынъызда тапарым ве сизлер мени истемегенинъиз алымда тапарсыз, деп къоркъам. Кельгенимде, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, яман лафлар, ошек, къопайлыкъ, низамсызлыкъ корерим, деп къоркъам.