4 «Сенинъ Алланъ къайда?» – деп, менден кунь бою сорагъанларда, козьяшым гедже-куньдюз манъа отьмек олды.
Сарайынънынъ юкъары одаларыны кок къуббеси устюнде къургъансынъ, булутларны Озюнъе араба этип, ельнинъ къанатлары устюнде кезесинъ.
сынъырларынъ ичинде аманлыкъ бере, энъ яхшы богъдайнен сени тойдура.
О, акъикъат ве адалетни севе; дюнья РАББИнинъ севгисине толды.
Беля вакътында олар Менден ярдым сорайджакъ ве: «Айдынъыз, РАББИмизге къайтайыкъ! О, хасталыкъ берди – О да тедавийлер, О, урды – О да яраларымызны сарар, – дейджек.