9 «Ольдюриджи беля-къаза япышты онъа; шунынъ ичюн бир яткъан сонъ, энди еринден турмаз!» – дейлер.
Я РАББИ, мени яман адамлардан къуртар, залым инсанлардан мени сакъла!
– Лякин о куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей РАББИ. – Къанунымны ичлерине ерлештиреджегим, юреклерине язаджагъым. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым, олар да меним халкъым оладжакълар.
Сонъ учюнджи кере Пётрдан сорады: – Юхан огълу Симон, сен Мени севесинъми? Озюнден учюнджи кере: «Мени севесинъми?» – деп сорагъанына Пётрнынъ джаны агъырды. – Рабби! Сен эр шейни билесинъ, мен Сени севгенимни де билесинъ, – деди Пётр. Иса онъа шойле деди: – Къойларымны ашат!
«Сенинъ Адынъны агъа-къардашларыма айтып берерим, Сени топлашув ичинде макътарым!»
– Аллаларнынъ Алласы – РАББИ, аллаларнынъ Алласы – РАББИдир! О, биле, эм Исраиль де бильсин! Эгер биз бугунь РАББИге къаршы турып, ондан юзюмизни чевирсек, РАББИ бизни бугунь аджымасын!