4 О, хасталыкъ тёшегинде яткъанда, РАББИ онъа кучь берер. О, хаста олгъанда, Сен Озюнъ оны тедавийледжексинъ!
Козь яшларыны тёкип сачкъан адамлар къуванчнен къычырып берекет джыяр.
Башкъа аллаларгъа инангъанларнынъ дертлери чокълашсын! Олар къан тёкип, ичерлик бахшышларыны кетирелер; мен исе буны япмам, агъзымдан оларнынъ адлары биле чыкъмаз.
Огълуны урьмет этинъиз, ёкъса Онынъ ачувы чыкъар, ве сиз озь ёлунъызда гъайып олурсынъыз, чюнки Онынъ ачувы тезден алевленир! Онъа ишангъан адамлар не де бахтлы олурлар!
Джаным РАББИнен макътаныр, алчакъгонъюллилер буны эшитип къуваныр!
Апансыздан оларнынъ башына олюм кельсин, гизли тузакълары оларны тутсун, озьлери онъа тюшип, гъайып олсун!
Отлары чалынгъан чайыргъа тюшкен ягъмур киби, топракъны суваргъан тамчылар киби, О, дюньягъа тюшсюн.
Джаным такъатсыз олгъанда, Сени, РАББИмни, хатырлап, дува эттим, ве Сен дуваларымны Мукъаддес Сарайынъда эшиттинъ.