10 Мен ишангъан достум биле, отьмегимни ашап, манъа къаршы табаныны котерди.
Оларнынъ къоллары яманлыкъ япмагъа азырлар, онъ къоллары къапарларгъа толып-таша.
Оларнынъ ёлу къаранлыкъ ве тайгъалакъ олсун, РАББИнинъ Мелеги оларны къуваласын.
Коклерден къарарынъны бильдирдинъ, ер къоркъып, сесини кести.
Алланынъ адамы Мусанынъ дувасы.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
Олар сени истесе – динълесинлер, истемесе – динълемесинлер, амма сен Меним сёзлеримни бу инат халкъкъа хабер эт.
ишанчлыгъынъны – Якъупкъа, севгинъни – Ибраимге косьтереджексинъ, эвель-эзельден бабаларымызгъа берген сёзюнъни беджереджексинъ.
О вакъыт яшагъанларнынъ эписи Алладан къуртарувны кореджеклер.
Алла Озь Къануныны Мусанен берген эди, эйилигини ве акъикъатыны исе Иса Месихнен ачып косьтерди.
Алланынъ адамларны акълагъаныны анъламайып, озь арекетлеринен инсафлы олмагъа тырышалар ве, бойле этип, Алланынъ инсафлы истегине бойсунмайлар.
Сизинъ ярдымынъызнен Раббининъ Сёзю ялынъыз Македония ве Ахаяда дегиль, сизинъ Аллагъа олгъан иманынъызнынъ шурети эр ерде даркъалды. Шунынъ ичюн энди бизге бир шей айтмагъа керекмей.
Иса Месих гунакярларны къуртармакъ ичюн дюньягъа кельди, мен исе – гунакярларнынъ биринджисим! Бу сёзлер догъру, ве оларны къабул этмеге ляйыкътыр.
Рух ве келин: – Кель! – дейлер. Эшиткен адам да: – Кель! – десин. Сувсагъан адам кельсин, истеген адам яшайыш сувуны бедава алсын.