1 Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Бизге берген Онынъ севгиси буюктир, РАББИ эбедиен ишанчлыдыр! Эльхамдюлилля!
Анасынынъ къучагъында сюттен кесильген бала киби, джанымны ятыштырмадым ве тынчландырмадыммы? Бала киби ичимде меним джаным.
Амма мен сюрюнгенде, олар къуванып топланды; манъа уджюм эткенлер, мен бильмейим не ичюн, манъа къаршы топлашты, токътамайып мени къараладылар.
Белим букюлип, чёкип къалдым, кунь бою гъам ичип юрем.
Эй, Аллам, къулакъ бер ве эшит! Козьлеринъни ач ве бозулгъан шеэримизге, Намынъ булунгъан еринъе бакъ! Биз догърулыгъымызгъа ишанып оламаймыз ве шунынъ ичюн Санъа ялварып оламаймыз, амма Сенинъ буюк мераметинъе умют багълаймыз.
