6 Инсафнен къурбанлар чалынъыз ве РАББИге ишанынъыз!
Олар Сенден ярдым истеди, ве Сен оларны къорчаладынъ. Олар Санъа ишанды ве алданмадылар.
Я РАББИ, Аллам, Сен чокъ ишлер яптынъ! Санъа ошагъаны ёкъ! Аджайип шейлеринъни ве биз ичюн олгъан ниетлеринъни бильдирмеге истер эдим мен, лякин оларнынъ сайысы ёкъ!
Эй, джаным, не ичюн бойле тюшкюнсинъ? Не ичюн ичимде сыкъыласынъ? Аллагъа умют багъла! Мен Онъа даа шукюр этеджегим; О, меним Къуртарыджым ве Аллам!
Сен инсан огъулларындан гузельсинъ, дудакъларынъдан мерамет тёкюле. Шунынъ ичюн Алла эбедиен сенден разы.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры. Йыр.
«Онынъ елькесиндеки юкни енгиллештирдим, къоллары сепетлерден къуртулды.
Сен бизни джезалагъан куньлеримизге коре, беля корьген йылларымызгъа коре энди къувандыр бизни!
Отьмек олмагъан шей ичюн кумюшинъизни берменъиз, тойдурып оламагъан шейлер ичюн къазангъан паранъызны тёлеменъиз. Мени дикъкъатнен динъленъиз, ве яхшы шейлерни ашайджакъсынъыз, джанынъыз леззетли ашларгъа тояджакъ.
О, темизлемеге башлайджакъ ве кумюшни иритип темизлейджек. О, Левийнинъ огъулларыны темизлейджек, алтын ве кумюш киби иритип арындыраджакъ, ве олар догърулыкънен РАББИге бахшышларны ве къурбанларны кетиреджек.
РАББИ юзюни санъа чевирсин ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин!»
джаныма: “Джаным, энди сенде чокъ йылларгъа етеджек малынъ бар. Раатлан, ашап-ич ве къуванчлы ол”, – дейджем», – деген.
Индже кетенден япылгъан мор урбалар кийип, эр кунь кейф-сефа сюрип яшагъан бир зенгин адам бар экен.
Олар халкъларны дагъгъа тараф чагъырырлар, анда догъру къурбанларны чаларлар. Олар денъизнинъ боллугъынен ве къумда сакълы хазинелернен кейфленирлер.
Энди мени динъленъиз! Базыларынъыз: «Бугунь я да ярын бир шеэрге барып, о ерде бир йыл яшап, алыш-вериш япып, файда корермиз», – дейсиз.
