4 Амма билинъиз: РАББИ инсафлыларны Озю ичюн айырып алды. Мен Оны чагъыргъанымда, РАББИ мени эшитир.
ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.
Джеэннем зынджыры мени багълады, олюм тузакълары мени якъалады.
РАББИден къоркъып, Онъа хызмет этинъиз, эм де къалтырап, къуванынъыз!
Я РАББИ, душманларым не къадар чокълашты! Чокълары манъа къаршы баш котерелер!
Амма Сен, я РАББИ, чевре-четимде къалкъансынъ, меним шуретимсинъ, башымны юкъарыгъа котерген – Сенсинъ.
РАББИнинъ Мелеги РАББИден къоркъкъанларны къорчалай ве оларны къуртара.
Халкъларнынъ мырзалары топландылар, Ибраимнинъ Алласынынъ халкъына къошулдылар, чюнки ер юзюнинъ къалкъанлары Алланынъкидир! О, юксек котерильгендир!
Олар къара ниетлеринде къатты туралар, къапкъанларыны сакъламакъ ичюн анълашып: «Ишимизни ким кореджек?» – дейлер.
Келеджек несиль, догъуладжакъ балалар да оны бильсин, олар исе озь вакътында огъулларына огретсин.
Догъру адамларнынъ кениш ёлу – яманлыкътан узакъ турмакъ, ёлуна мукъайт олгъан адам джаныны къорчалар.
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
Озюнъни икметли сайма, амма РАББИден къоркъ ве яманлыкътан узакъ тур.
Менден къоркъмакъ керексинъиз, Меним огюме къалтырамакъ меджбурсынъыз. Денъизге эбедий сынъыр оларакъ, къумны къойдым, денъиз сынъырыны кечалмаз. Далгъалары огге ынтылсалар да, кечип оламаз, гудюрдеселер де, сынъырдан чыкъып оламаз.
РАББИ исе Озюнинъ Мукъаддес Сарайында. Онынъ огюнде бутюн дюнья тынч олсун!
Озь-озюнъизден соранъыз: иманынъызны джоймадынъызмы? Озюнъизни сынап бакъынъыз. Иса Месих ичинъизде олгъаныны бильмейсизми? Эгер сынавдан кечкен олсанъыз, эльбетте билесинъиз.
Гъазаплангъанда, гуна япманъыз. Кунеш баткъандже, гъазаптан къайтынъыз,